دبیر انجمن کارآفرینان ایران با بررسی آثار بازار سرمایه بر تولید در اقتصاد ، چهار راهکار اساسی برای جذب نقدینگی تزریق شده بازار ثانویه بورس به تولید ارائه کرد.

 

به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، حمیدرضا غزنوی با انتشار مطلبی با عنوان "بررسی آثار بازار سرمایه بر تولید در اقتصاد ایران" در روزنامه دنیای اقتصاد اعلام کرد: بررسی آثار بازار سرمایه بر تولید در اقتصاد به‌دلیل بی‌ثباتی‌های ساختاری که همواره با آن مواجه بوده، بیش از آنکه تولیدمحور باشد میل به فعالیت‌های سفته بازانه و دلالی دارد.

قوانین و مقررات نیز به نحوی شکل گرفته که خالص عایدی فعالیت‌های سفته‌بازانه بیش از تولید بوده است. شاید همین موضوع مهم‌ترین عامل سیل نقدینگی به سمت بخش‌های سفته بازانه بوده که همین موضوع باعث کمبود سرمایه درگردش برای بخش‌های تولیدی اقتصاد شده است.

حال آنکه امروزه به‌دلیل گسترش تحریم‌ها بیش از هر زمانی توجه عملی به تولید مدنظر مسئولان قرار گرفته است. در این میان توجه به بازار سرمایه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع درآمدی دولت از اقدامات مطلوبی است که شاید بتوان گفت جبر تحریم باعث آن شده چراکه با ورود نقدینگی به بازار سرمایه بیش از هر بازار دیگری نقدینگی به تولید نزدیک شده است.

حال آنکه دولت، قوه‌مجریه و قوه‌مقننه چگونه برای این نقدینگی برنامه‌ریزی کند، می‌تواند فرصتی بسیار عالی برای تولید بوده و اما اگر به شکل درست برنامه‌ریزی نشود این نقدینگی تهدیدی بنیانی برای اقتصاد خواهد بود. اما اینکه چطور باید برنامه‌ریزی انجام شود تا این نقدینگی جذب تولید شده و باعث شکل‌گیری حباب نشود باید نگاهی به ساختار بازار داشت.

بازار سرمایه یک بازار اولیه دارد که سهم‌هایی که برای اولین بار در بازار عرضه می‌شوند در این بازار فروش رفته و پول مستقیم به سمت تولید می‌رود. همچنین یک بازار ثانویه وجود دارد که در این بازار افراد اقدام به خرید و فروش سهام‌ می‌کنند و در صورتی بورس تبدیل به یک فرصت برای جهت‌دهی نقدینگی به سمت تولید می‌شود که بتوانیم نقدینگی تزریق شده به بازار ثانویه را جذب تولید کنیم که چند راهکار اساسی می‌توان در نظر گرفت.

براین اساس در اولین گام باید نسبت به وضع قوانین و مقرراتی برای اجبار بنگاه‌های حاضر در بازار سرمایه نسبت به افزایش سرمایه از طریق آورده نقدی اشخاص اقدام کرد که این اقدام باعث تزریق نقدینگی به دل بنگاه‌هایی می‌شود که اقدام به افزایش سرمایه می‌کنند و این موضوع اگر در قالب یک قانون تعریف شود کمک شایانی به تبدیل شدن بازار سرمایه به حامی مالی تولید خواهد کرد.

دومین گام به تشویق و تسهیل حضور شرکت‌ها در بازار سرمایه و فروش سهام آنها در بازار اولیه به منظور جذب نقدینگی موجود به سمت تولید بازمی‌گردد و در سومین گام نیز افزایش عمق بازار سرمایه از طریق افزایش شناوری سهام و جذب نقدینگی برای طرح‌های توسعه‌ای و افزودن به زیرساخت‌های تولیدی، اجبار بنگاه‌های دولتی به افزایش سهم شناوری سهام باعث خصوصی‌سازی واقعی از یکسو و از سوی دیگر تعمیق بازار سرمایه و گسیل نقدینگی به سمت تولید خواهد شد.

اما چهارمین گام در نظر گرفته شده تسهیل فرآیند انتشار اوراق توسط شرکت‌های غیر بورسی برای تامین مالی از بازار سرمایه بخصوص برای بنگاه‌های بزرگ و پیشران اقتصادی با وثایق در دسترس مانند ارزش برند باز می‌گردد. انجام این اقدامات باعث همراستایی منافع بازار سرمایه با منافع بخش‌های تولیدی خواهد شد و در سال جاری می‌تواند دستاوردهای شگرفی را در پی داشته باشد.