ساعت 24 در اوایل ماه دسامبر ، توماس فریدمن ، ستون نویس روزنامه نیویورک تایمز ، از مصاحبه خود با جو بایدن ، رئیس جمهور آینده ایالات متحده خبر داد. بایدن در مورد مسائل داخلی بسیار صحبت کرد، امری طبیعی رودرو با ویرانه ای که دونالد ترامپ به عنوان میراث باقی می گذارد.

او همچنین به موضوعات بین المللی می پردازد و دو اولویت خود را برجسته می کند. اولین مورد مربوط به روابط کشورش با چین است. به طور خلاصه ، این موضوعی عظیم است و بایدن می خواهد به خودش در برخورد با آن وقت بدهد. مورد دوم از نظر وی یک موضوع فوری است: در جریان قرار گرفتن وضعیت کنونی پرونده هسته ایران .

بایدن قصد دارد بی بحث و جدل درباره مفاد برجام (برنامه جامع اقدام مشترک JCPOA ) ، بدون هیچ تردیدی به آن برگردد. این توافق که در سال ٢٠١٥ توسط ایالات متحده و پنج کشور (فرانسه ، آلمان ، انگلستان ، روسیه و چین ) با ایران منعقد شد ، با محدود کردن و تحت کنترل بین المللی قرار دادن تولید مواد شکاف پذیر ، می خواست با استفاده نظامی از آن مقابله می کنند. توافقی که در ١٥ سال آینده مانع تولید سلاح های اتمی در ایران می شد و در عوض لغو تدریجی تحریم های اقتصادی بین المللی علیه ایرانیان را به همراه داشت . ترامپ با تقبیح این توافق از آن خارج شد و تحریم های مالی بی سابقه ای را علیه اعمال کرد. امری که باعث شادی رهبران اسرائیل و سلطنت های خلیج فارس شد.

اولویت ، بازگشت به توافق

در ابتدا ، بایدن ، به صورتی سربسته ، ایده بازگشت به این توافق را منوط به تعدادی پیش شرط کرد. در ١٦ سپتامبر در بحبوحه مبارزه انتخابی اش اعلام کرد که تهران باید اولین قدم را بردارد و به « مفاد توافق احترام بگذارد».گویا این ایالات متحده نبوده که از برجام خارج شده است. اما به ویژه بایدن می خواست در عین حال درباره تمدید مدت زمان ممنوعیت های اعمال شده برای تولید اورانیوم غنی شده و محدودیت شدید موشک های بالستیک با ایرانی ها مذاکره کند. اما شش هفته بعد ، به نظر می رسد او لحن سخنان خود را تغییر داده است. بایدن حاضر نیست ایران را وادار به مذاکره در مورد مسئله موشک کند ، اما اولویت اصلی بازیابی اعتماد دو جانبه و اطمینان به حرف آمریکا است - اطمینانی که او می داند در ایران به شدت آسیب دیده است.

اگرچه او این را صریح نمی گوید ، اما می داند اگرچه رویکردهای نزدیکی با تهران به صورتی سرپوشیده در حال انجام است ، اما هیچ مذاکره جدی بدون اینکه ایالات متحده نخست نشان دهد که خواهان بازگشت به توافق سال ٢٠١٥ است ، آغاز نخواهد شد. فقط حرف کافی نیست، اقداماتی باید انجام شود ، با لغو موثر تحریم ها. بایدن به فریدمن ، که او را ترغیب می کند با تهران رفتاری سخت تر داشته باشد ، صریحاً پاسخ می دهد: « ببینید ، در مورد موشک های بالستیک و به ویژه مجموعه ای از کارهایی که [ایرانی ها انجام می دهند] که بی ثبات کننده منطقه است ، چیزهای زیادی گفته می شود. اما بهترین راه برای دستیابی به نوعی ثبات در این منطقه ، مذاکره در مورد مسئله هسته ای است. » زیرا وی معتقد است که اگر ایران به بمب دست یابد - و در صورت عدم توافق ، چنین خواهد شد - خطر گسترش سلاح های هسته ای بسیار هولناک خواهد شد. « و آخرین لعن و نفرینی که ما در این بخش از جهان به آن نیاز داریم ، گسترش ظرفیت هسته ای است».

علاوه بر این ، بایدن پیشنهاد می کند که سریع عمل شود. هیچ چیز به اندازه چند اقدام جدی نمی تواند تهران را به نیت خیر دولت جدید متقاعد کند. فریدمن تحت تأثیر قرار می گیرد و می پرسد آیا اینکار خطرناک نیست ؟ بایدن به او می گوید این تحریم ها برداشته می شود و در صورت لزوم می توان آن را بازگرداند. به عبارت دیگر ، بیائید با لغو آنها شروع کنیم و اگر مذاکره بد پیش رفت ، همیشه وقت برای بازگرداندن آنها وجود دارد. او قصد دارد به جلو حرکت کند ، حتی اگر « کار دشواری باشد». بایدن به زودی باید جزئیات پرونده ایران را ، آنچنان که ترامپ برای وی به ارث گذاشته ، دریابد. یک هفته قبل از مصاحبه ، در تاریخ ٢٧ نوامبر ، یک کماندوی احتمالا اسرائیلی محسن فخری زاده، پدر تحقیقات هسته ای نظامی ایران ، را ترور کرد.

پنج ماه برای تصمیم گیری

آنکه بلینکن ، که در مرحله نهایی کردن توافق هسته ای با ایران در سال ٢٠١٥ نقش اصلی را ایفا کرد ، اطمینان می دهد یا می خواهد بقبولاندکه از نطر او هم می توان به تعامل مجدد با ایران رسید و هم منافع اسرائیل را همانطور که این کشور خواهان آنست حفظ کرد و هم به بن سلمان فشار آورد و او را کنترل کرد. به عبارت دیگر ، وی در ابتدا قصد دارد به کنگره آمریکا (که طرفدار بی قید و شرط اسرائیل ، دشمن عمیق تهران و همچنین ریاض است) اطمینان دهد. امری که می تواند یک سیاست ارتباطی به وجود باشد و نه یک دیپلماسی منسجم. مشکل اصلی که دولت بایدن باید با آن روبرو شود این است که به نظر می رسد اتحادی که ترامپ در خاورمیانه بین همه کسانی که مانند او به «اول کشور من» فکر می کنند ، بوجود آورده به مجموعه ای از منافع نسبتاً محکم تکیه دارد. این اتحاد، اسرائیل را، که خدمات زیادی برای ارائه به دوستان جدید خود دارد ، در کنار رژیم هائی گرد آورده است که «بهار عربی» نشان داد تا چه اندازه از قیام مردم خود وحشت دارند و درهای زیادی را برای واشنگتن برای فروش تجهیزات سابیری نظارت و کنترل برمردم گشود. این اتحاد همچنین منسجم تر و عملی تر از پروژه برقراری توازن قوا بین بازیگران های اصلی خاورمیانه به نظر می رسد.با این حال تریتا پارسی ، تحلیلگر ایرانی ساکن ایالات متحده (رئیس سابق شورای ملی ایران و آمریکا) معتقد است که بایدن فقط پنج ماه تا انتخابات در ایران فرصت دارد تا روابط آمریکا و ایران را از میراث به جا مانده از ترامپ پاکسازی کند . او می گوید ، اگر او دست از این کار بکشد و یا اگر بازگشت به مذاکرات طولانی شود ، رابطه دو کشور « به طور جدی وخیم خواهد شد و احتمال جنگ به طور قابل توجهی افزایش می یابد».