ساعت 24 - کاری به رد صلاحیت و تائید صلاحیت ندارم چون کلاً این فراگرد را مشکل دار می بینم، از نظر این جانب که کاره ای نیستم و یک نظر یک نفره دارم، انتخاب شدن و انتخاب کردن باید آزاد باشد. نفس و ذات انتخاب کردن توسط مردم، وقتی اطلاعات کافی در مورد کاندیدا ها به آنان ارائه شود بهترین محک صلاحیت آن فردی است که انتخاب شده.

 

 

 به نظر می رسد این تائید و تکذیب های دچار میعان هم نتیجه منفی بیشتری دارد حتی برای نظام سیاسی.دیگر این که تلاش می کنم تابع عقلانیت باشم، که درس حاصل از تجربه شکست ها و توفیق های بشر هم جزئی از آن است. در امر سیاست و حکومت چند درس می توان آموخت.یکم، تجربه بشر نشان می دهد سیستم های پایدار سیاسی متکی به احزاب در سطح ملی بوده اند. نبود حزب سبب می شود که انتخاب شدگان به فکر کار خودشان باشند نه مردم. چون پس از خدمت کردن به خود و وابستگان به گوشه ای می خزند و کاری به این که چه بر سر مردم آمده ندارند. اما احزاب دائمی هستند و باید پاسخگو باشند و اعضای  هر حزب نماینگان خود در مجلس و دولت را تحت نظر دارند، چون اگر کار خراب شد آن حزب است که از میدان بیرون رانده می شود و همه اعضا نا کام می شوند. مثل کار کرد ترامپ که نه تنها ریاست جمهوری را از حزب جمهوری خواه گرفت بلکه حزب جمهوری خواه را از اکثریت در مجالس انداخت. در نظام حزبی ابتدا نامزد های متعدد در داخل احزاب یک دیگر را چالش می کنند و پس از پالایش یک نفر می شود نامزد آن حزب. در کشور ما با صد ها داوطلب پراکنده و بعضا عجیب، کار پالایش نمی تواند به سلیقه چند نفر انجام شود چون این فراگرد خواه نا خواه همیشه پرسش برانگیز خواهد بود.

دوم، تجربه جوامع و ملت ها نشان می دهد خلاف جهت تاریخ شنا کردن پر هزینه پر رنج و پر آسیب و نا موفق است و این تجربه جهانی است. مردم ایران دو انقلاب کرده اند و هردو در جهت به دست گرفتن کنترل حکومت، یعنی مردم سالاری دموکراتیک و با توجه به مبانی دینی. بی تردید این دو حرکت در این جهت بوده، اولی مشخصاً در جهت مشروطه و دومی در جهت جمهوری. نمی توان این مسیر را برگرداند و معکوس کرد. کسانی که چنین نیتی دارند و مهندسی و غیره می کنند خود را زیاده از حد مهندس و بقیه خلق خدارا زیاده از حد ساده لوح نپندارند. تاریخ مکار غریب و مهیبی است.]

سیستم سیاسی غیر حزبی

پایدارترین نظام های سیاسی نظام هایی بوده اند که بر اساس احزاب سطح ملی ( نه سطح محلی و طایفه ای) تشکیل شده اند. احزابی مثل حزب های کارگر و محافظه کار انگلستان یا حزب دموکرات مسیحی آلمان و احزاب دموکرات و جمهوری خواه آمریکا و حزب های مشابه در سایر کشور های پیشرفته در اروپا و آسیا. این سیستم ها دست آورد های اقتصادی بیشتری هم داشته اند. یک سیستم سیاسی حزبی یک حسن هم دارد که فرصت طلبان سیاسی را در یک فاصله باز از خود نگه می دارد.

در  چهل سال گذشته مجموعه ای از افراد عمدتاً اقتصادی را دیده ام که در زمان دولت جناب مهندس موسوی در اطراف دولت پرسه می زدند و در حد معاون وزیر مشغول بودند، در زمان دولت شادروان هاشمی از طرفدران سیاست او و در تعصب و دولت خواهی داد سخن می دادند و مشاغلی را داشتند، در دولت آقای خاتمی باز داد اصلاح طلبی سر می دادند و مشاغلی را در اختیار داشتند، در دولت آقای احمدی نژاد بعضی به مقام های عالی رسیدند. حالا هم که حکم رئیس قوه مجریه  آتی ورق خورده، دوباره از گوشه و کنار صدای این افراد بلند شده و گویا به لابی کردن پرداخته اند. این گونه افراد سبک و سیاق خاصی دارند. در ستایش اهل قدرت که از او مطالبه پست دارند به صورت خصوصی و جمع بسته که خودِ طرف بشنود و اما جامعه نشنود، داد سخن و تملق و بلند و گزافه گوئی را پی می گیرند. اما در سطح جامعه دست خود را رو نمی کنند، چون به نفعشان نیست مردم به یاد بیاورند که روسای قبلی را هم چگونه تکریم و تعظیم می کردند و هنگام گذشت آن دولت چگونه نقد و نا روا می گفتند. به صورت گروهی هم فعالیت می کنند، در هر دولتی یکی دونفر که برد بهتری در آن زمینه را دارند جلو می افتند وقتی به پستی در بالا دست یافتند دوستان را هم وارد می کنند و به تدریج سر ها از پشت دیوار بیرون می آید.

اگر این مجموعه در دولت بعدی هم ظاهر شدند آنان را خواهید شناخت، کمی به حافظه خود فشار بیاورید آنان را آشنا خواهید دید چون مجموعه شان در اکثر دولت های قبلی هم در ردیف جلو یا یک ردیف عقب و یا جزو شورا ها و مجامع و کمیسیون های تصمیم سازی بوده اند.برخی صاحب نظران دارند در مورد عملکرد اقتصادی دولت آتی هنوز نیامده قضاوت می کنند، اجازه دهید که پیش بینی انجام دهم و اگر درست در نیامد یک نمره صفر به پیش بینی اینجانب بدهید. اگر این چهره های مالوف همه فصول و همه دولت ها در دولت بعدی هم ظاهر شدند بدانیم که تورم بالا، آشفتگی محیط اقتصادی، نوسانات شکننده در قیمت دارائی ها، نا اطمینانی فزاینده در محیط فعالیت اقتصادی، سیل جدید مهاجرت و  بیکاری و نا امیدی بیشتر در نسل جوان، و جنجال و بد و بیراه گفتن به لیبرال ها و نئولیبرال های نامرئی  به عنوان عامل مشکلاتی که دست پخت خودشان است، آن چیزی است که بعد از دو سال افق را انباشته خواهد کرد. امید وارم این پیش بینی اشتباه از آب در آید.

صفحه تلگرامی دکتر محمد طبیبیان