عضو شورای عالی انجمن حسابداران رسمی، هزینه‌های مصرفی خانوارهای ایرانی را با کشورهای ترکیه، مالزی، اندونزی و پاکستان مورد بررسی و مقایسه قرار داد.

 

به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، غلامحسین دوانی با انتشار مطلبی با عنوان " خط فقر، حداقل مزد" در روزنامه شرق اعلام کرد: علم اقتصاد، علم حساب‌ و‌ کتاب است و با شعار هیچ‌گونه قرابتی ندارد. بررسی پایگاه‌های آماری اقتصادی نامبیو نشان می‌دهد، حداقل اطلاعات درباره ایران در مقایسه با کشورهای منطقه‌ای به شرح زیر استخراج شده که حکایت از گرانی هزینه‌های خانوار در ایران حتی نسبت به پاکستان دارد.

- هزینه‌های مصرفی شهروندان ایرانی (بدون لحاظ اجاره مسکن) 21.26 درصد، هزینه‌های مصرفی شامل اجاره‌ بهای مسکن 62.47 درصد بیشتر از ترکیه، هزینه‌های اجاره 62 درصد بیشتر از ترکیه، هزینه رستوران 56.25 و هزینه خوار و بار 4.25 بیشتر از ترکیه، قدرت خرید محلی 7.45 درصد کمتر از ترکیه است.

- هزینه‌های مصرفی شهروندان ایرانی نسبت به همتایان مالزی 69 درصد، اجاره‌بهای مسکن و هزینه اجاره ایران 14 و 75 درصد بیشتر از مالزی، هزینه رستوران 4.20 درصد، هزینه‌های خواروبار و قدرت خرید محلی 25 و 9.67 درصد کمتر از مالزی است.

- هزینه مصرفی در ایران 4.4 درصد بدون اجاره‌بها و 5.18 درصد اجاره‌بهای بیشتر از اندونزی است. هزینه اجاره در ایران 6.76 درصد بیشتر از اندونزی و هزینه رستوران 5.41 درصد بیشتر از اندونزی و هزینه خواروبار 3.23 درصد کمتر از اندونزی و قدرت خرید محلی نیز 5.16 درصد کمتر از اندونزی است.

نمایه هزینه های خانوار در ایران، ترکیه، مالزی، اندونزی و پاکستان (مبالغ به دلار آمریکا)

نگاهی به حداقل مزد در سال 1358 نشان می دهد، حداقل مزد ماهانه در آن سال برابر 1701 تومان و نرخ برابری دلار هم 14 تومان بود یعنی حداقل مزد 121.3 دلار بود که بر اساس قدرت برابری خرید در سال 1400 معادل 469.94 دلار که با دلار 25 هزار تومانی برابر 11.7 میلیون تومان است.

در واقع حداقل مزد سال 1401 بدون مراجعه به جداول من‌درآوردی آماری و صرفا بر اساس حفظ قدرت خرید سال 1358 باید معادل 11.7 میلیون تومان شود تا معیشت حداقلی شرافت مندانه یک خانوار چهارنفره تأمین شود.

تأمل در هزینه‌های فوق بیانگر وزن اجاره در سبد زندگی مردم است که مسبب این تیره‌‌روزی، تصمیم‌سازان، تصمیم‌گیران و دولت‌های متعددی هستند و موجبات سقوط اقشار وسیعی از مردم به زیر خط فقر و پرداخت منابع مالی عموم به مؤسسات غیرمجازی بود که منابع آن در اختیار یقه‌سفیدان قرار داشت. این عملکرد مشعشعانه که حاصل سرمایه‌داری دولتی با لعاب ارزش بوده، دستپخت نئولیبرال‌های وطنی است که این روزها تندتر از گذشته در رسانه‌ها ظاهر شده و معضلات را به پای این یا آن دولت و شخص می‌گذارند در‌حالی‌ که فرماندهان این قایق شکسته بدون پارو، همه آنان بودند.

نمایه هزینه های خانوار در ایران، ترکیه، مالزی، اندونزی و پاکستان (مبالغ به دلار آمریکا)