رئیس آرامکوی سعودی هشدار داد جهان با بحران بزرگ کمبود عرضه نفت روبروست زیرا اکثر شرکتها به دلیل فشارهای انرژی سبز، از سرمایه گذاری در این بخش هراس دارند.

امین ناصر، مدیرعامل آرامکو که بزرگترین تولیدکننده نفت جهان است، اظهار کرد: با وجود درخواستهایی که برای افزایش سریعتر تولید وجود دارد، وی همچنان به هدف توسعه ظرفیت تولید نفت از ۱۲ میلیون بشکه در روز فعلی به ۱۳ میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۲۷ پایبند مانده است.

ناصر در حاشیه مجمع جهانی اقتصاد در داووس به رویترز گفت: جهان کمتر از  دو درصد ظرفیت مازاد تولید نفت دارد. پیش از دوران کووید ۱۹، صنعت هواپیمایی ۲.۵ میلیون بشکه در روز بیشتر از اکنون سوخت مصرف می‌کرد، اگر احیای صنعت هواپیمایی سرعت بگیرد، مشکل بزرگی ایجاد خواهد شد.

وی افزود: آنچه در روسیه و اوکراین روی داد، آنچه اتفاق افتاده است را پنهان کرد. ما به دلیل عدم سرمایه گذاری، در حال سپری کردن یک بحران انرژی هستیم و این بحران پس از پاندمی، ضربه خواهد زد.

ناصر اظهار کرد: محدودیتهای کرونا در چین مدت طولانی ادامه پیدا نخواهد کرد و بنابراین رشد تقاضای جهانی برای نفت از سرگرفته خواهد شد.

عربستان سعودی در حال حاضر ۱۰.۵ میلیون بشکه در روز معادل یک دهم از نفت جهان را تولید می‌کند و احتمالا تولیدش را تا آخر امسال که توافق جاری میان اوپک و متحدانش به پایان می رسد، به ۱۱ میلیون بشکه در روز افزایش می‌دهد.

ریاض با درخواست غرب برای بالا بردن سریعتر تولید نفت و توسعه سریعتر ظرفیت تولید برای مبارزه با بحران انرژی، روبرو شده است.

مدیرعامل آرامکو گفت: اگر می توانستیم ظرفیت تولید را پیش از سال ۲۰۲۷ توسعه دهیم، این کار را انجام می دادیم. این چیزی است که ما به سیاست گذاران می گوییم. این کار طول می کشد.

ناصر همچنین گفت: گفت و گو میان صنعت نفت و سیاستگذاران در خصوص گذار از سوختهای فسیلی به سوی انرژی سبز دشوار بوده است.

تصور نمی‌کنم گفت و گوی سازنده زیادی در جریان باشد. در برخی موارد ما از گفت و گوها غایب بودیم. ما به کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در گلاسکو دعوت نشدیم.

وی همچنین گفت: پیام سال گذشته آژانس بین المللی انرژی که تقاضای جهانی برای نفت کاهش پیدا می کند و سرمایه گذاری جدید در سوخت فسیلی ضروری نیست، تاثیر عمیقی داشت.

بر اساس گزارش رویترز، مدیرعامل آرامکو خاطرنشان کرد اشتباهات در دوران گذار انرژی، تنها استفاده بیشتر از زغال سنگ توسط بسیاری از کشورهای آسیایی را تشویق می‌کند. برای سیاستگذاران در این کشورها، اولویت تامین غذای مردم است. اگر زغال سنگ بتواند با نصف قیمت این کار را انجام دهد، در این صورت آنها از زغال سنگ استفاده می کنند.