مدیر عملیات بازارگردانی مشاور سرمایه‌گذاری ترنج ضمن توضیح درباره نقش بازارگردانی در بازار سهام به تفاوت گروه بازارگردانی حرفه‌ای در این شرکت‌ با سایر بازارگردان ها پرداخت.

به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، بازارگردان یا بازارساز همان کسی است که می‌تواند تعادل را به بازار باز گرداند. وقتی بورس در شرایط بحرانی قرار می‌گیرد و سهامداران رفتارهای هیجانی بروز می‌دهند، بازارگردان‌ها از مسیر بازارگردانی جلوی تشکیل صف‌های خرید و فروش را می‌گیرند و نقدشوندگی در بازار سهام را کنترل می‌کنند اما برخی بازارگردان‌ها می‌توانند از طریق تحلیل‌های بنیادی، نقشی موثرتر ایفا می‌کنند.

حمیدرضا دیده‌خانی مدیر عملیات بازارگردانی شرکت مشاور سرمایه‌گذاری ترنج ضمن توضیح درباره نقش بازارگردانی در بازار سهام به تفاوت گروه بازار گردانی حرفه‌ای در شرکت‌هایی نظیر ترنج با سایر بازارگردان ها پرداخت و اعلام کرد: در بازار سهام، عمده سرمایه‌گذاران با صندوق‌های سرمایه‌گذاری آشنایی دارند. صندوق‌هایی که در بازار کاملا شناخته‌ شده و مطرح هستند و سرمایه‌گذاران یا سهامداران خرد از طریق آنها اقدام به فعالیت و مشارکت در بازار سرمایه می‌کنند. اما به ندرت درباره صندوق‌های بازارگردانی می‌دانند. این در حالی است که بازارگردانی می‌تواند نقشی کلیدی در کنترل نقدشوندگی بازار و حفظ تعادل عرضه و تقاضا در آن ایفا کند.

بازارگردانی ابزاری برای کنترل نوسان در بازار سهام

اصولا بازار همیشه با نوسان همراه است اما می‌توان با ترفندهای بازارگردانی و بازارسازی نوسان را به حداقل رساند. این نقطه آغاز تفاوت صندوق‌های سرمایه‌گذاری و صندوق‌های بازارگردانی است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری اصولا با این هدف تاسیس می‌شوند که پول را از سرمایه‌گذار خرد بگیرند و به جای آن فرد، خرید و فروش سهام را انجام بدهند.

اما صندوق‌های بازارگردانی همیشه منابع مالی را از شرکت‌ها یا سهامداران عمده این شرکت‌ها دریافت می‌کنند. به این ترتیب منابعی که به صندوق‌های بازارگردانی تزریق می‌شود فقط از سوی ناشرین و سهامداران عمده است. این نخستین و بزرگ‌ترین تفاوت صندوق‌های بازارگردانی با صندوق‌های سهمی است.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری و صندوق‌های بازارگردانی در زمینه اهدافی که تعریف شده هم با یکدیگر تفاوت دارند. هدف اصلی صندوق‌های سهمی، سرمایه‌ گذاری در سهام شرکت‌ها و کسب بازدهی است اما در بازارگردانی هدفی متفاوت دنبال می‌شود. هدف اصلی بازارگردان، افزایش نقدشوندگی و جلوگیری از تشکیل صف‌های خرید و فروشِ پی‌درپی است.

سازمان بورس برای این کار، حداقل تعهداتی را برای بازارگردان‌ها تعریف کرده که تعهد معاملاتی آنها بشمار می‌آید. برای مثال فرض کنید فولاد مبارکه تعهدی حدود 20 تا 30 میلیون برگه بهادار دارد. به محض اینکه بازارگردان شاهد تشکیل صف خرید و فروش باشد در صف فروش از سهام حمایت می‌کند و خرید را تا عددی که مجاز است و حتی بیشتر از آن انجام می‌دهد. زمانی‌که صف خرید شکل می‌گیرد، بازارگردان می‌تواند با توجه به شرایط بازار و تحلیلی که روی سهام دارد، حداقل تعهد را انجام دهد. تفاوت بازارگردانی حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای هم در همین بخش مشخص می‌شود.

بازارگردان‌هایی با توانایی تحلیل بنیادی در شرکت ترنج

وظیفه بازارگردان‌ها بصورت کلی یکسان است اما شرایطی وجود دارد که می‌تواند میان کیفیت کار آنها تفاوت ایجاد کند. تفاوت آنجا ایجاد می‌شود که بازارگردان اقدام به تحلیل کند. عمدتا بازارگردان‌ها شناختی از شرایط بنیادی و ساختاری شرکت ندارند. بازارگردان را در بازار به عنوان کارگزار معامله‌گر می‌شناسند یعنی شخص حقوقی که تنها وظیفه‌ دریافت سفارش دارد و آن را بصورت دستورالعمل تعریف شده انجام می‌دهد.

به این ترتیب بازارگردان در شرایط نیمه‌حرفه‌ای، فقط در چارچوب تعهد تعریف شده، ایفای نقش می‌کند. اما بازارگردان کاملا حرفه‌ای اقدامی را پیش می‌برد که در بازار به ندرت دیده می‌شود. بازارگردان‌ها اکثرا به تحلیل بنیادی واقف نیستند و فقط تعهدات بازارگردانی را پیش می‌برند. اما در شرکتی نظیر سرمایه‌ گذاری ترنج، گروه تحلیل در بخش بازارگردانی تشکیل شده است.

به این ترتیب روی سهامی که بازارگردانی آن بر عهده گرفته‌ شده، حتما تحلیل انجام می‌شود. به همین دلیل، زمانی‌که صف خرید و فروش تشکیل می‌شود، اگر حباب منفی داشته یعنی پایین‌تر از ارزش ذاتی باشد در صف فروش، چندین برابر تعهد انجام داده و در صف خرید هم بالاتر از تعهدات روزانه‌ کار پیش می‌رود.

بازارگردان می‌تواند چندین برابر تعهد خرید انجام دهد. کافی است توانایی تحلیل شرایط بازار را داشته باشد نظیر آنچه گروه تحلیل در بخش بازارگردانی در شرکت ترنج انجام می‌دهد. بازارگردان معمولا منابع مالی کافی در اختیار ندارد. یعنی سهامدارِ عمده، منابع نقد و منابع سهمیِ کمی در اختیار بازارگردان قرار می‌دهد. بنابراین بازارگردان باید بتواند منابع را مدیریت کند تا در زمینه عرضه و تقاضا پاسخگو باشد. اما چرا سهامداران عمده، منابع کمی در اختیار بازارگردان‌ها قرار می‌دهند؟

محدودیتی که جلوی ابتکار عمل بازارگردان‌ها را می‌گیرد

اصولا سهامدارانِ عمده و شرکت‌ها، پول کمی در اختیار بازارگردان قرار می‌دهند. طبق الزامات کفایت سرمایه و مباحث مرتبط، اگر شرکت‌ها به اندازه 5 روز کاری تعهد داشته باشند و آن را در اختیار بازارگردان قرار دهند به تعهد عمل کردند. سهامداران عمده و ناشرین هم تمایل دارند طبق ماده و قوانین موجود کار کنند اما این تعهد و الزام بسیار ناچیز است.

انتقادی که بازارگردان‌های حرفه‌ای به سازمان بورس دارند این است که منابعِ در نظر گرفته شده برای بازارگردانی بسیار کم و ناچیز است. حداقلی که سازمان بورس در نظر گرفته تا به بازارگردان منتقل شود، بسیار کم است. این جریان دست بازارگردان را می‌بندد و محدودیت ایجاد می‌کند و نمی‌تواند ابتکار عمل داشته باشد. این محدودیت باعث می‌شود بازارگردان هنگام تشکیل صف‌های فروش، خرید بیشتری داشته باشد یا هنگام تشکیل صف‌های خرید، بیشتر خریداری کند.

علاوه بر نقدی که به قوانین وارد است، ناشرین هم در این زمینه مورد نقد قرار می‌گیرند. شرکت ها و سهامداران عمده تمایلی ندارند پول زیادی در اختیار بازارگردان قرار دهند به این دلیل که بیش از 90 درصد از بازارگردان‌ها در بورس صرفا به عنوان کارگزار معامله‌گر هستند و هیچ شناختی از وضعیت سهام ندارند. اما در ترنج سعیبر این است این رویه تغییر داده شود. به این ترتیب، بازارگردانی به شکل حرفه‌ای، می‌تواند آورده بیشتری برای سهامداران عمده داشته باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر از خدمات بازارگردانی ترنج و مشاوره رایگان تنها کافی است با شماره 79326-021 تماس بگیرید.