به گزارش اکوایران نوردکاران ظرف هفته ابتدایی مرداد ماه امسال بالغ بر 235 هزار تن میلگرد فولادی با قیمت پایه‌ای در بازه 20 هزار و 180 تومان تا 21 هزار و 250 تومان در بازار فیزیکی بورس کالای ایران عرضه کردند. برای این محصول تقاضایی بالغ بر 121 هزار تن به ثبت رسید که در نهایت به فروش 67 هزار تن میلگرد از این بازار با میانگین قیمت 21 هزار و 400 تومان به ازای هر کیلوگرم انجامید. به این ترتیب در هفته ابتدایی مرداد ماه حدود 29 درصد عرضه میلگرد معامله شد.

خرید میلگرد بورسی به صرفه بود

میانگین نرخ فروش میلگرد از بازار فیزیکی بورس کالای ایران در هفته ابتدایی مرداد ماه برابر 21 هزار و 400 تومان بود؛ با احتساب مالیات ارزش افزوده و کارمزد ارکان بورس، قمیت تمام شده خرید این میلگرد به 23 هزار و 400 تومان می‌رسید. این در حالی است که در همین زمان هر کیلوگرم میلگرد در بازار آزاد تهران با نرخی برابر 23 هزار و 700 تومان معامله می‌شد، بنابراین خرید میلگرد بورسی با نرخی حدود 300 تومان ارزان‌تر از بهای فروش آن در بازار آزاد قابل توجیه بود.

در عین حال ظرف هفته ابتدایی مرداد ماه میانگین نرخ فروش هر کیلوگرم شمش فولاد از بازار فیزیکی بورس کالا به 19 هزار و 160 تومان رسید؛ با احتساب مالیات ارزش افزوده و کارمزد ارکان بورس نرخ تمام شده این شمش برای خریدار به 20 هزار و 900 تومان می‌رسد. با در نظر گرفتن هزینه حمل 500 تومانی و هزینه تبدیلی برابر 1.1 درصد نرخ شمش، هر کیلوگرم میلگرد تولیدی با این شمش نرخی برابر 23 هزار و 700 تومان خواهد داشت.

به این ترتیب نوردکاران در هفته ابتدایی مرداد ماه، میلگرد تولیدی خود را به نرخی کاملا ارزنده در بازار فیزیکی بورس کالا عرضه کردند. از سویی قیمت عرضه میلگرد در بازار فیزیکی بورس کالا ارزان‌تر از بهای فروش آن در بازار آزاد بود و از سوی دیگر با در نظر گرفتن بهای 20 هزار و 900 تومانی برای فروش شمش فولاد، میلگرد با نرخی رقابتی در رینگ صنعتی بورس کالا عرضه شد. با این وجود تنها 29 درصد عرضه میلگرد از بازار فیزیکی بورس کالا معامله شد. پایین بودن نسبت معامله به عرضه در محصول میلگرد به رکود سنگین مصرفی و سرمایه‌ای حاکم بر بازار مقاطع طویل فولادی در کشور بازمی‌گردد.

در شرایطی که بخش ساخت‌وساز در کشور در رکود سنگین چند ساله به سر می‌برد؛ نوسان مثبت نرخ ارز، برای برهه زمانی محدودی زمینه‌ساز رونق رینگ مقاطع طویل فولادی می‌شود. اما محدودیت در زمان نگهداری میلگرد و مغایرت ذات این محصول به‌عنوان کالای سرمایه‌ای به دلیل کاهش کیفیت با افزایش زمان انبارش باعث می‌شود تا حجم ورود نقدینگی سرمایه‌ای به این بازار محدود باشد و در نتیجه در شرایط رکود مصرفی حاکم بر بازار، دارندگان این محصول حاضر به زیرفروشی نیز شوند.