درآمد و سود شرکت‌های فولادی و پتروشیمی بخاطر رشد قیمت محصولات آن‌ها افزایش یافته است نه به دلیل رشد تولیدات آن‌ها. آیا این گزاره درست است؟

شرکت‌های حاضر در صنایع صادراتی کشور که طی سال‌های گذشته با وجود مشکلات بسیاری از جمله تحریم‌ها و تعدد سیاستگذاری‌های خلق‌الساعه، در نبود درآمدهای نفتی، ستون‌های ارزآوری کشور بودند و بار سنگینی را به دوش کشیدند، اکنون مورد حمله قرار گرفته‌اند و حتی از آن‌ها به عنوان یکی از دلایل افزایش تورم نام می‌برند. آن هم با دادن یک قرائت نادرست از دلارزدایی.

دلازدایی و حذف وابستگی اقتصاد جهانی به اسکناس آمریکایی دهه‌هاست با استدلالی منطقی به گوش می‌رسد و در بین اقتصاددان‌های دنیا همچنان محلی برای گفتگو و ارائه نظریه‌های مختلف است. داستان از آنجا آغاز شد که سلطه آمریکا بر سیستم مالی و پولی دنیا که عمده آن به سال ۱۹۴۴ میلادی و کنفرانس برتون وودز برمی‌گشت، موجب شد تا کشورهای دیگر با نگرانی به این موضوع نگاه کنند و به دنبال جایگزین‌هایی برای کاهش هژمونی این اسکناس آمریکایی باشند.

در ایران اما طی یک سال گذشته آدرس‌های غلطی از دلارزدایی داده شده است. ادرسهای نادرستی که می‌تواند با آسیب جدی به صنایع مهم و حیاتی کشور، تبعات بسیاری برای اقتصاد ایران به دنبال داشته باشد. حالا برخی با همین استدلال عنوان می‌کنند که شرکت‌های پتروشیمی و البته فولادسازان نه به واسطه رشد تولید، بلکه متاثر از افزایش نرخ دلار سودهای بالایی گزارش کرده و همین موضوع خود یکی از عوامل اصلی رشد تورم است، به دنبال جداکردن ناف قیمت این محصولات از دلار هستند.