گزارش اکوایران، اگر کشورهای بریکس - گروهی که تا سال گذشته شامل برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی بود- رسماً طرح کمربند و جاده تحت رهبری چین را تصویب کنند و آن را به یک پروژه بین‌المللی مشترک با ساختاری نهادی و بین‌المللی تبدیل کنند چه می‌شود. رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، یکی از حامیان اصلی توسعه بریکس، قبل از اعلام تصمیم برای پذیرش اعضای جدید در نشست سران گروه در ژوهانسبورگ، پیشنهاد کرد که پذیرش اعضای جدید به بریکس صدای این نهاد در عرصه حجهانی را بلندتر می کند.این صدا می تواند تقویت شود اگر این گروه نقش قدرت زیرساختی جهانی را با ادغام کارکردهای ابتکار کمربند و جاده در قابلیت های تجاری و سرمایه گذاری خود به عهده بگیرد و دامنه جغرافیایی و استراتژیک ابتکار را تقویت کند.

برگ برنده پکن

به نوشته اقتصادنیوز، ابتکار کمربند و جاده برای ایجاد انگیزه به سه چیز نیاز دارد: مالکیت گسترده تر، ساختار نهادی قوی تر و البته پول بیشتر. آنگونه که ساوت چاینا مورنینگ پست نوشته، همه اینها ممکن است تا حدی حدس و گمان به نظر برسد، اما منطق جغرافیایی و اقتصادی درستی پشت این ایده وجود دارد. تجارت اقیانوس‌پایه با گشودن جبهه‌های جنگ جدید در بخش‌های کلیدی خاورمیانه و داغ شدن نقاط آتش‌سوزی در آسیا، مخاطره‌آمیزتر می‌شود و در مقایسه، مسیرهای زمینی را جذاب می‌کند.مفهوم اصلی کمربند و جاده بر اساس جاده ابریشم باستانی بود، بزرگراه زمینی در سراسر قاره اوراسیا که در طول زمان با تغییرات اساسی در تجارت جهانی و توسعه اقتصادی پیشی گرفت. اما تغییراتی در حوزه امنیت حمل و نقل این طرح را جذاب تر کرده است.

قدرت‌های نوظهور - به ویژه بازیگرانی که عضو بریکس هستند - به افزایش سهم خود در تجارت جهانی کالا و خدمات ادامه خواهند داد. این به خودی خود الگوهای زیرساخت جدیدی را می طلبد.ابتکار کمربند و جاده که در سال 2013 با نام دیگری اعلام شد، با رقابت شدید قدرت های دریایی در آمریکای شمالی و اروپا مواجه شد. این سرمایه گذاری سپس در حالت تدافعی قرار گرفت و بخشی از تصویر جهانی خود را به نفع اهداف محلی بیشتر در آسیای جنوب شرقی، آفریقا و آمریکای لاتین از دست داد. اما اکنون با توجه به تحولات اخیر، ابتکار یک کمربند و یک جاده می تواند دوباره به در کانون توجه قاره اوراسیا قرار بگیرد.

چرایی نیاز چین به خاورمیانه

قاره اوراسیا پل زمینی وسیعی را نه تنها بین چین و اروپا (از طریق آسیای مرکزی و روسیه) بلکه بین آن دو و شمال آفریقا (از طریق خاورمیانه) تعریف می کند. چین در طراحی ابتکار خود متوجه این موضوع شد، اما دیگران برای پذیرش این چشم انداز صبر کردند.با این حال طرح کمربند و جاده هنوز تا رسیدن به پتانسیل خود در این زمینه فاصله دارد.صادرات کالا، که بریکس در حال حاضر با افزودن نفت و گاز از خاورمیانه در این حوزه غنی‌تر شده است، می‌تواند به آسانی از طریق راه‌آهن یا خط لوله جابه‌جا شود.کشورهایی چون عربستان سعودی و مصر که به تازگی صنعتی شده اند، مشتاق یافتن بازارهایی برای تولیدکنندگان خود هستند. پس از منظر آنها زیرساخت های حمل و نقل حیاتی است.

اما زیرساخت ها ارزان نیستند. اگر چین نمی خواهد بار مالی را به تنهایی به دوش بکشد، منابع مالی جدیدی برای طرح کمربند و جاده مورد نیاز است و این ابتکار می تواند با گنجاندن صادرکنندگان نفت خاورمیانه در میان اعضای بریکس، نفوذ مالی خود را افزایش دهد.با این حال، ابتکار کمربند و جاده فاقد ساختار نهادی بین‌المللی است.به باور ناظران اگر چین بخواهد قدرت خود را در طرح کمربند و جاده و بریکس حفظ کند، باید مالکیت نهادها را در میان تعداد فزاینده کشورهای عضو، به ویژه در مورد زیرساخت ها، متنوع کند. نیازهای مالی به تنهایی و همچنین نیاز به هماهنگی توسعه فرامرزی این را می طلبد.اگر اعضای بریکس قصد دارند در پروژه های کمربندی و جاده مشارکت فعال داشته باشند، به راهی برای بیان خواسته ها و نیازهای خود از طریق شرکت در رای گیری در یک موسسه رسمی نیازمند هستند. از همین رو درخواست ها برای اصلاحات نهادی در ابتکار یک کمربند و یک راه احتمالا بیشتر می شود.