ساعت 24 - یکم- توسعه صنعت پتروشیمی ایران که نیمه اول دهه50 پایه و اساس آن بنیان نهاده شده بود به دلیل جنگ عراق علیه ایران تا اوایل دهه70 یعنی یک دوره 15 تا 20ساله با درنگ و تاخیر روبه‌رو شد. پس از پایان جنگ تحمیلی و در فاصله سال‌های 1368 تا 1384 توسعه این صنعت شتاب گرفت و توسعه کمی آن قابل اعتنا بود.

آیا پس از این دوره طلایی توسعه پتروشیمی ادامه یافت؟ واقعیت این است که در سال‌های پس از دوره طلایی ساخت مجتمع‌های بزرگ پتروشیمی از شتاب افتاد و همچنین زنجیره محصولات آن متوقف ماند. دوم- آیا این صنعت با همه کاستی‌وکجی‌هایی که دارد به دلیل سرمایه‌گذاری گسترده در دوره 1368 تا 1384 به یک صنعت بزرگ تبدیل شده است؟ بله. چنین است. در حال حاضر سهم این صنعت در بازار سهام‌، در ارزش‌آفرینی ریالی و نیز در ارزآوری قابل اعتناست. در صورتی که ارز‌‌آوری پتروشیمی نبود و نباشد تراز ارزی ایران به شدت به سود واردات می‌شود و اداره اقتصاد کشور سخت خواهد شد. سوم- در این صورت باید توسعه صنعت پتروشیمی و نیز توجه اکید به آن دارای اولویت باشد و دولت از این صنعت به عنوان صنعت مزیت‌دار حمایت کند. آیا چنین است‌؟ متاسفانه در این‌باره یک سیاست بلند‌مدت و پایدار از سوی مدیریت ارشد جمهوری اسلامی و دولت دیده نمی‌شود. برخی اما باور دارند صنعت پتروشیمی با خرید انرژی ارزان شامل سوخت و برق حمایت می‌شود اما به‌اندازه حمایتی که می‌شود فایده نمی‌رساند‌. این داوری درست است؟ در این‌باره چندین سال است که بحث می‌شود اما به دلایل گوناگون به سرانجام نمی‌رسد. مدیران مجتمع‌های پتروشیمی می‌گویند اینگونه نیست. اگر دولت حمایتی می‌کند در برابر با قیمت‌گذاری دستوری راه سود‌آوری را بسته است. چهارم- ‌در این روزها که دلارهای پتروشیمی با قیمت‌های بالاتر از قیمت ارز نیمایی فروخته می‌شوند آیا این را باید در مسیر حمایت تلقی کرد؟ پاسخ مثبت نیست. مدیران پتروشیمی باور دارند باید دلارهایشان در بازار آزاد و با قیمت هر دلار 88هزار تومان فروخته شود نه 68‌هزار تومان.