دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا برای برآورده کردن بزرگترین آرزوهای صنعت معدن آمریکا گام برداشته و فلز مس را به عنوان محور سیاست داخلی خود در زمینه مواد معدنی انتخاب کرده است

فرمان اجرایی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، سه‌شنبه گذشته، امضا کرد، خواستار تقویت صنعت داخلی مس از طریق بررسی پیامدهای امنیت ملی واردات و تعیین تعرفه‌ها به عنوان پاسخ شده است. در این فرمان آمده است که آمریکا، ذخایر مس فراوانی دارد، اما ظرفیت ذوب و پالایش آن، به طور قابل‌توجهی از رقبای جهانی عقب است.

این موضوع می‌تواند به معنای روند جدیدی برای استخراج مس در آمریکا باشد و نگرانی‌های جدیدی برای گروه‌های زیست محیطی باشد که با طرح‌هایی مانند پروژه متوقف شده معدن «تویین متالز» در مرز آمریکا و کانادا، مخالفت می‌کند.

طبق گزارش آسوشیتدپرس، کاخ سفید اعلام کرد که آمریکا، ذخایر فراوان مس دارد. فلز مس، حداقل به اندازه لیتیوم و کبالت برای باتری‌های قابل شارژ و عناصر خاکی کمیاب برای تلفن‌های همراه، چراغ‌های ال‌ای‌دی (LED) و تلویزیون‌های صفحه تخت، ضروری است. مس به سیم‌ها و خطوط انتقال می‌رود که دستگاه‌ها را به برق متصل می‌کنند.

طبق گفته انجمن توسعه مس، مصرف، واردات و صادرات مس آمریکا در دو دهه گذشته، تا حدودی نوسان داشته است، اما کمبود ذوب در مقایسه با مقدار استخراج شده در داخل، موضوع ثابت باقی مانده است.

آمریکا مس خود را از کجا می‌آورد؟

بر اساس گزارش سازمان زمین شناسی آمریکا، در حالی که این کشور در سال ۲۰۲۴، حدود ۱.۱ میلیون تن مس استخراج کرد و حدود یک سوم آن را به شکل عمدتاً تصفیه نشده صادر کرد و ۸۱۰ هزار تن وارد کرد که تقریباً تمام آن تصفیه شده بود.

فرمان اجرایی ترامپ، دقیقاً از چین به عنوان پیشروترین پالایشگاه مس در جهان با بیش از نیمی از ظرفیت ذوب جهان، یاد می‌کند. با این حال، چین مستقیماً در تامین منابع آمریکا نقشی ندارد. دو سوم واردات مس تصفیه شده آمریکا، از شیلی است که پیشروترین تولید کننده مس در جهان است و مقادیر کمتری از کانادا، مکزیک و پرو دارد.

باید دید این اعداد، چقدر ممکن است با افزایش تقاضای مس برای حمایت از ساخت خطوط انتقال و ساخت توربین‌های بادی و وسایل نقلیه الکتریکی تغییر کند. انجمن ملی معدن اشاره می‌کند که برخی پیش بینی می‌کنند تقاضای جهانی تا سال ۲۰۳۰، دو برابر خواهد شد و همچنان در حال افزایش است.

چند دهه پیش، مس آریزونا، آمریکا را به بزرگترین تولیدکننده جهان تبدیل کرد و اکنون، این کشور در رتبه پنجم قرار دارد.