ابعاد خصوصی سازی باشگاه های فوتبال در ایران تشریح شد
نایب رئیس هیات مدیره فرابورس با تشریح ابعاد خصوصی سازی باشگاه های فوتبال در ایران، تغییر ساختار و تبدیل شدن به سهامی عام را دو شرط اصلی در واگذاری باشگاه ها اعلام کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا) و به نقل از فرابورس، ابراهیم عنایت در نخستین همایش بین المللی خصوصی سازی و سرمایه گذاری در ورزش گفت: تبدیل باشگاهها به شرکت های سهامی عام و ورود آنها به فرابورس یکی از روش های مورد استفاده در توسعه باشگاه ها از طریق مشارکت سرمایه گذاران و هواداران، در کنار توجه به حقوق قانونی آنهاست که الزام های خاص خود را به دنبال دارد.
وی افزود:در ایران پذیرش باشگاه ها در فرابورس و جلب سرمایه های عمومی از سال1382 مورد توجه مسوولان ورزشی کشور قرار گرفته و در زمان حاضر نیز در راستای سیاست های کلی اجرای اصل44 قانون اساسی ضرورت جداسازی آنها از بدنه دولت و واگذاری آنها به بخش خصوصی دوباره مطرح شده است.
عنایت در خصوص مشکلات مالی باشگاه ها تصریح کرد: باشگاهها با حضور در بورس می توانند از نظر اقتصادی رشد چشمگیری را تجربه کنند. از طرف دیگر یکی از راههای برطرف شدن مشکلات مالی باشگاههای ورزشی، واگذاری سهام آن باشگاه ها در بورس است .
وی با بیان این که در زمان حاضر باشگاه های حرفه ای فوتبال ایران فقط به رقابت ورزشی می پردازند و از رقابت تجاری که دارای ابعاد و تاثیرات بیشتری است، غافل هستند ادامه داد: بر این اساس کمبود منابع مالی و وابستگی شدید آنها به دولت به مهم ترین مشکل باشگاه های فوتبال کشور تبدیل شده است که باید گفت خواه ناخواه خصوصی سازی علاوه بر حل مشکلات بخش دولتی، می تواند به افزایش مشارکت گسترده مردم، افزایش رقابت، سودآوری باشگاه ها و رونق اقتصادی صنعت فوتبال کمک بزرگی کند.
نایب رئیس هیات مدیره با اشاره به خصوصی سازی باشگاه ها خاطرنشان کرد:عرضه سهام باشگاهها به شکل شرکتهای سهامی عام باعث میشود که طرفداران آنها از این طریق، باشگاه مورد علاقه خود را تقویت کنند. باشگاه ها نیز با خصوصی شدن از طریق ورود به بازار سرمایه میتوانند نسبت به اجرای اهداف خود ضمن داشتن دیدگاه اقتصادی، سرمایهگذاریهای لازم در بخشهای اقتصادی بالاخص محصولات ورزشی را نیز انجام دهند.
عنایت یادآور شد: ﺧﺼﻮﺻﻰﺳﺎزى ﻓﺮاﻳﻨﺪى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ آن دوﻟﺖ در ﻫﺮ ﺳﻄﺤـﻰ، اﻣﻜﺎن اﻧتقـﺎل وﻇﺎﻳف و ﺗﺄﺳﻴسـﺎت را از ﺑﺨﺶ ﻋـﻤـﻮﻣﻰ ﺑﻪ ﺑﺨـﺶ ﺧـﺼـﻮﺻﻰ ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ و در ﺻـﻮرت اﻗﺘﻀﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن اﻗـﺪام خواهد کرد. ﺑﻪ ﻃﻮر واﺿﺢ ﺗﺮ، ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﭼﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﺟﺰﺋﻰ و ﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﻠﻰ، از ﺑﺨﺶ دوﻟﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮاى ﺗـﻮﻟﻴﺪ ﻛﺎﻻﻫﺎ ﻳﺎ ﺧـﺪﻣـﺎت، ﺧـﺼـﻮصی ﺳـﺎزى ﻧﺎﻣـﻴـﺪه می ﺷﻮد.
وی با اشاره به نقش باشگاه ها به عنون بنگاههای اقتصادی تاکید کرد:باشگاههای ورزشی نقش بسیار مؤثری در عمومی کردن ورزش، ایجاد انگیزه، جذب جوانان به ورزش قهرمانی و تربیت ورزشکاران در رشته های مختلف ورزشی دارند و با برگزاری رقابتهای ورزشی سبب شور و نشاط در جامعه می شوند.
عنایت با بیان این که در کشورهای پیشرفته ارزش افزوده صنعت ورزش بخش چشمگیری از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد و نقش مهمی در ایجاد درآمد، اشتغال و نیز تفریح و سرگرمی دارد افزود: صنعت ورزش در ایران هزینه بر است. باشگاه های ایرانی از دولت بودجه می گیرند و توان درآمدزایی زیادی ندارند.
این مقام مسئول مزایای سرمایه گذاری شرکتها در باشگاه های فوتبال را در واقع حمایت مالی از ورزش توسط یک شخص یا یک شرکت دانست که موجبات کسب منافع و یا سود دوجانبه برای هر دو طرف قرارداد را فراهم می کند.
وی گفت: مهمترین مزایا و اهداف شرکتها از سرمایه گذاری ورزشی، نمایش رسانه ای، تایید و شناسایی نام و آرم شرکت، ارتقای آگاهی بازار، افزایش فرصت های فروش، ایجاد ارتباط با حامیان مالی و ارتباط با جامعه همچنین گسترش بازار فروش، ایجاد تصویر مثبت، رقابت با سایر شرکتها و افزایش میزان فروش هستند.
به گفته وی، وزارت ورزش و جوانان به عنوان مالک دو تیم قرمز و آبی وظیفه دارد تا شرایط واگذاری سهام این دو باشگاه را فراهم آورده و با خوش آمد گویی به حضور بخش خصوصی در ارکان ورزش به ویژه رشته پرطرفدار فوتبال، این ورزش مردمی را به اوج شکوفایی و رسیدن به جایگاه شایسته خود در آسیا و جهان رهنمون سازد.
عنایت با بیان این که باید بسترهای لازم برای این واگذاری در کشور ما ایجاد شود ، خاطر نشان کرد: درصورتی که حقوق مشروع ورزش و بالاخص فوتبال حرفه ای به رسمیت شناخته شود، باشگاه ها توانایی جذب درآمد و کسب اعتماد میان سرمایه گذاران و در نهایت خصوصی شدن با ورود به بازار سرمایه را به دست خواهند آورد و دیگر نیازی به تامین اعتبار از طرف دولت نخواهند داشت.
وی در پایان گفت: به منظور موفقیت در واگذاری از طریق بازار بورس، شرایط و پیش زمینه های پذیرش باشگاه ها در بورس، می بایست به میزان مورد قبولی تامین شود تا مدل عملیاتی پذیرش با توجه به آیین ها و مقررات اولیه بازار مورد اجرا قرار گیرد.