به نقل از اقتصادنیوز، با شدت گرفتن تحریم‌ها و محدود شدن روابط تجاری با کشورهای صاحب تکنولوژی، چین تنها گزینه‌ای بود که می‌توانست پروژه‌های صنعتی ایران را با تزریق فاینانس فعال کند.

در این میان یکی از بزرگترین کمک‌های مالی که از چین شد، تزریق فاینانس در پروژه بزرگ هفت طرح فولادی دولت بود که طی چند مرحله این اعتبار به ایران اختصاص یافت. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد تکنولوژی اروپایی‌ها در کنار تامین فاینانس و شرکت‌های پیمانکار چین بیشتر می‌تواند نیاز امروز صنایع مختلف کشور را برطرف کند. پیش بینی فعالان صنعت فولاد این روزها این است که مذاکره‌ها و رایزنی‌ با اروپایی‌ها صنعت فولاد ایران را به سمت همکاری با بزرگان فولادسازی دنیا خواهد برد.

ایران دارای بزرگترین منابع گازی جهان است و در مقطع فعلی در پروژه‌هایی مختلفی از فولاد گرفته تا تولید آلومنیوم و استخراج طلا و مس تمرکز کرده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد پس از سفر هیات‌های آلمانی، فرانسوی و هلندی که طی چند هفته گذشته به تهران داشته‌اند، فرصت‌های صنعت فولاد به سرمایه‌گذاران معرفی شده و بنا بر گفته رئیس هیات عامل ایمیدرو شرکت‌هایی که قصد سرمایه‌گذاری دارند همچنان مایل نیستند تا زمان لغو تحریم‌ها هویت‌شان فاش شود.

با تدوین طرح جامع فولاد و هدفگذاری دو برابر شدن ظرفیت تولید فولاد قرار است صادرات فولاد تا 12 میلیون تن در سال افزایش یابد. این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد در سال گذشته تنها 2.5 میلیون تن فولاد از ایران به کشورهای ایتالیا، امارات، عراق، تایلند، اسپانیا و انگلیس صادر شده است.

با این حال مذاکرات مفصلی که ایران با هیات‌های اروپایی از جمله آلمانی، فرانسوی، هلندی، انگلیسی و اتریشی داشته سبب شده دریچه‌ای تازه روبه صنعت فولاد ایران گشایش یابد که این نشان از حذف چینی‌ها در همکاری‌های جدید دارد.

در سال‌های اخیر ورود دامپینگ‌ چین به بازار فولاد یکی از عوامل رکودی بود که تولیدکنندگان را متضرر کرد و در کنار رکود ساخت و سازی که در بازار حکم‌‌فرما شده بود تولیدکنندگان داخلی فولاد را در برابر رقابت با تولیدات خود ناتوان کرد.

با این حال پیش‌بینی می‌شود بیشترین همکاری‌ها را در زمینه تولید فولاد با ایتالیا و آلمان خواهیم داشت. با توجه به ورود این دو صاحب تکنولوژی باید دید چینی‌ها چه سیاستی را برای حفظ سهم خود در بازار و صنعت ایران در پیش می‌گیرند؟