بسمه تعالی
جناب حجت الاسلام آقای دکتر حسن روحانی
رئیس جمهوری اسلامی ایران دامت اقباله
با سلام و تحیات درآستانه سفربه نیویورک بمنظور شرکت در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل هستید. در اخبار آمده بود که سخنرانی جنابعالی و رئیس جمهور آمریکا در همان ابتداء اجلاس خواهد بود لذا احتمال اینکه در کریدورها یا صحن علنی مجمع با یکدیگر مواجه شوید زیاد است. در عین حال در مصاحبه پریروزتان با یکی از شبکه های خبری آمریکایی فرموده بودید که "برنامه ایی برای دیدار با اوباما ندارید" (ضمن آنکه ممکن هم هست که اتفاق بیفتاد). یقینا بی خبر نیستید که کسر قابل توجه ایی از هم میهنانتان بسیارمشتاق هستند تا این ملاقات تاریخی صورت گرفته و تابوی ۳۶ ساله دشمنی بی حاصل با آمریکا سرانجام شکسته شود. "آمریکاستیزی" بواسطه مجموعه ایی از دلایل، انگیزه ها و مواهب سیاسی که با خود به همراه داشت شکل گرفت و تا به امروز هم عمدتا بواسطه همان دلایل و انگیزه ها ادامه یافته. تا جاییکه امروز عملا این گفتمان بدل به هویت نظام شده و نبود آن و یا حتی صرف تنش زدایی با آمریکا و غرب منجربه نوعی بحران هویت می شود. همچنانکه در جریان مذاکرات هسته ایی با آمریکا و نهایتا برجام از یکسو شاهد سردرگمی آمریکاستیزان و از سویی دیگر مخالفت های غیرموجه و صرفا ایدئولوژیک شان هستیم. درعین حال هم نمی توان از هزینه های هولناک "آمریکاستیزی" بر منافع ملی مان در طی این ۳۶ سال چشم پوشی کرد.

جناب آقای روحانی
اگر ملاک و معیار شما برای دیدار یا برعکس ملاقات ننمودن با رئیس جمهور آمریکا، تمایل مردم و رای دهندگان بشما است که در آنصورت کسرقابل توجه ایی ازآنان خواهان تنش زدایی با آمریکا هستند. اگر هم تردیدی از این بابت هست یک نظرسنجی ساده تکلیف را روشن می نماید. اگرمقدم بر رای مردم، منافع ملی بیشتر ملاک و معیارتان برای تصمیم گیری است که در این صورت بنده یک دوجین مورد می آورم که چگونه اصرار بر دشمنی با آمریکا در این ۳۶ ساله تیشه بر ریشه منافع ملی مان زده و در مقابل "آمریکاستیزان" کافیست یک مورد را (ونه بیشتر) ذکر بفرمایند که دشمنی با آمریکا کدام گل را بر سر منافع ملی مان در طی این مدت زده است.

اگرملاک و معیار نه خواست و اراده مردم و نه منافع ملی است بلکه اعتبار و حیثیت جایگاه ایران در عرصه بین الملل و در میان افکار عمومی دنیاست که در این صورت هم می توان پرسید که اگر از یکی دو گروه که با حمایت‌های ما در منطقه سرپا هستند بگذریم، دیگر کدام چهره، شخصیت، اندیشمند، متفکر، آزاداندیش، روشنفکر یا جنبش و حرکت مردمی و ترقیخواه بواسطه مواضع ضدغربی و ضد آمریکایی ما برایمان احترام ویژه قائل شده اند؟ نمی دانم بجز تمایل مردم، منافع ملی، و یا عزت و احترام بین المللی، دیگر کدامین ملاک و معیار را می بایستی ملاک قرار داده و بواسطه آن همچنان بر دشمنی با آمریکا اصرار ورزید؟

جناب آقای روحانی
با همان عزم و اراده‌ایی که کشور را ازچاه ویل هسته ایی نجات دادید، توکلت علی الله کرده و این غل و زنجیر بی حاصل "آمریکا ستیزی" را که ۳۶ سال است بر دست وپای کشوربسته شده و بجز خسران بر منافع ملی مان ثمر دیگری نداشته را با استعانت ازحضرت باریتعالی و با همان عزم و اراده ملی باز نمایید. همانطور که درجریان هسته ایی ملتی از شما حمایت نمود، یقین بدانید در مسیر تنش زدایی با آمریکا هم از همان حمایت برخوردارهستید. به اوباما لبخند بزنید ودستش را بفشارید.

ایام بکام باد
صادق زیباکلام
اول مهرماه یکهزاروسیصدونودوچهار