برخی از کشورهای دنیا برای اینکه در صنایع خود به‌ویژه در صنعت سیمان با رکود و مشکلات جدی رو به رو نشوند کارخانه‌های سیمان خود را نزدیک به آب‌های آزاد و در مرزها قرار داده‌اند،تا بتوانند مازاد تولیدات خود را به سایر کشورها صادر کنند این در حالی است که در ایران بیشتر کارخانه‌های تولید سیمان در داخل کشور و دور از مرزها ساخته شده است و این مسئله موجب شده دسترسی کمتری به سایر کشورها برای صادرات و حمل و نقل وجود داشته باشد و در نتیجه بسیاری از تولیدات به خاطر شعاع غیراقتصادی صادرات در انبارها دپو می‌شود.

به گزارش ماین نیوز، درحال‌حاضر تنها کارخانه‌هایی که نزدیک مرزها بنا شده‌اند از شرایط به نسبت مناسبی برخوردار هستند.

دپوهای پرهزینه برای سیمانی ها

آنچه موجب شده کارخانه‌های سیمان در کشور با رکود و معضلات اساسی رو به رو شوند این است که این واحدهای تولیدی در کنار آب‌های آزاد راه‌اندازی نشده اند تا بتوانند به حمل و نقل دریایی دسترسی داشته باشند.

کامران وکیل، دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان مواد معدنی می‌گوید: عمده کارخانه‌های سیمان کشور با ظرفیت ۳۳۰۰ تن در روز و به عبارتی یک میلیون تن در سال ساخته شده‌اند این در حالی است که تولید ۱۹ کارخانه سیمان به مدت یک سال بدون مشتری و معطل باقی مانده‌اند. وی می‌افزاید: کارخانه‌های سیمان کشور ترکیه که عنوان بزرگترین صادرکننده سیمان منطقه را یدک می‌کشد بی‌وقفه مشغول به کار هستند و مشتری محصولات بسیاری از کارخانه‌های غرب کشور هم به شمار می‌روند.

وکیل تصریح می‌کند: علت این تفاوت بسیار واضح و ساده است چراکه کارخانه‌های ترکیه در کنار مرزهای آبی قرار گرفته‌اند در حالی که کارخانه‌های ایران در وسط کشور ایجاد شده‌اند در نتیجه آنها به بازارهای جهانی دسترسی بیشتری دارند و می‌توانند به راحتی صادرات داشته باشند بنابراین آنها برای کشورهای خود نعمت فراوانی را به همراه می‌آورند و از بابت آن می‌توانند سود سرشاری را نصیب خود کنند.

وی خاطرنشان می‌کند: دلیل پراکندگی کارخانه‌ها در ایران ارزانی سوخت و حمایت‌های تعرفه‌ای دولت از صنعتگران بوده است در نتیجه صنایعی ایجاد شده که فقط با یارانه سوخت و معافیت مالیاتی و عوارض واردات امکان بقا داشته‌اند و امروز که حمایت‌ها کمتر شده و مزیت‌های رقابتی هم از دست رفته است محصولات سیمان راهی دپوهای پر هزینه می‌شود. وی ادامه می‌دهد: این در حالی است که مسئولان هنوز به ابزار تعرفه متوسل می‌شوند که متاسفانه صنایع فولاد هم در همین مسیر در حال پیشرفت هستند بنابراین باید برای نجات صنایع ایران راهکارهایی اساسی در پیش گرفته شود.

به گفته وی، روزگاری رشد انفجاری تولید سیمان افتخار بود در حالی که امروزه تولیدات در انبارها تلنبار می‌شوند.
وکیل خاطرنشان می‌کند: در صنعت فولاد چنین مشکلاتی به‌وجود آمد ایجاد کارخانه‌های کوچک مقیاس و پراکنده باعث می‌شود این صنعت نیز سرنوشتی مانند سیمان پیدا کند. دبیر اتحادیه سیمان می‌گوید: داستان حمایت از تولید و نتایج شوم آن، در دهه ۱۹۹۰میلادی به ایجاد سازمان جهانی تجارت «دبلیوتی‌او» منتهی شد.

کشورهای دنیا خیلی زودتر از ما فهمیدند راه و روش حمایت از تولید، بستن درب‌های کشور به روی تولیدات سایر کشورها نیست.