پس از مدت ها رکود که گريبانگير صنعت فولاد شده بود، چندي است شاهد رشد قيمتي در بازار اين محصول هستيم. در ماه هاي اخير، هفته ها بود که بهاي فولاد روي سطح ثابت 150 دلار بر هر تن در حرکت بوده اما از آغاز دهه سوم ماه سپتامبر سال جاري ميلادي در مسير صعودي گام برداشته و به استثناي روز 29 سپتامبر که کف 150 دلاري را شکسته و تا مرز 140 دلار بر هر تن ريخت، مجددا روند خود را رو به بالااصلاح کرده و کماکان نيز با رشد به کار خود ادامه مي دهد.به گزارش ماین نیوز، آخرين قيمت ثبت شده براي اين محصول مهم، سطح 220 دلاري است که اندک اميدي را در دل فعالان اين صنعت برانگيخته است.

با توجه به روند تازه قيمت فولاد، انتشار آمارهاي رسمي درخصوص توليد و مصرف فولاد کشورها مي تواند همچون اهرمي در مسير تشديد روند رو به رشد يا برعکس در راستاي ايجاد اخلال در بهبود بازار اين محصول عمل کند. در اين ميان مي توان به آمارهاي منتشر شده از سوي دولت هند اشاره کرد که پتانسيل تحريک بازار فولاد را داراست. بر اساس جديدترين آمارهاي اعلام شده توسط کميته مشترک فولاد هند (JPC) که مهم ترين نهاد آماري وزارت فولاد اين کشور به شمار مي رود، ميزان کل توليد فولاد هند در ماه سپتامبر با ثبت کاهشي به اندازه 8/ 0 درصد در مقايسه با مدت مشابه سال گذشته ميلادي به حدود 7 ميليون و 34 هزار تن رسيده است. اين در حالي است که ميزان واردات فولاد هند رشد چشمگيري داشته و سطح 41درصد را پشت سر گذاشته است. همين واردات فولاد ارزان به اصلي ترين معضل توليدکنندگان فولاد هند مبدل شده و نگراني هايي را در ميان آنها ايجاد کرده است.

براساس گزارش ها، در ماه هاي اخير مهم ترين عاملي که فشار رو به پايين را بر بازار فولاد وارد کرده، برهم خوردن تعادل ميان حجم عرضه و ميزان تقاضا است. همچنين در ماه هاي اخير تقاضاي چين و هند به عنوان بزرگ ترين قطب هاي صنعت فولاد نوسانات قابل توجهي داشته که به فاکتورهاي تحميل کننده رکود به بازار اين محصول افزوده است. بر اساس آمار JPC، ميزان کل تقاضاي فولاد هند طي دوره آوريل تا سپتامبر سال جاري به اندازه 1/ 4 درصد افزايش داشته که اين خلابا فولاد وارداتي ارزان جبران شده است. اين در حالي است که از اشتهاي چين براي فولاد کاسته شده است.

چندي است توليدکنندگان و فعالان بازارهاي جهاني به ويژه در اروپا با معضلي به نام دامپينگ فولاد ارزان چيني مواجه هستند. يکي از توليدکنندگان فولاد در انگليس در اين خصوص گفته است: هنگامي که يک تن فولاد چيني از يک تن کلم ارزان تر است، توليد کنندگان انگليسي مي دانند که با يک مشکل بزرگ روبه رو هستند. با توجه به اين واقعيت که قيمت جهاني فولاد در پايين ترين سطح خود در بيش از يک دهه قرار دارد، جاي تعجب نيست که بسياري از توليدات فولاد انگلستان به لحاظ اقتصادي توجيه پذير نباشند. براساس آمارهاي موجود، قيمت ورق فولاد در بازارهاي انگليس طي سال 2014 ميلادي تا 40 درصد افت داشته و از حدود 318 پوند در هر تن به حدود 191 پوند کاهش يافته است.

براساس اعلام ريچارد وايت در موسسه بين المللي استيل استاتيکز؛ با توجه به کاهش نرخ رشد اقتصادي در چين، از تقاضاي اين کشور براي فولاد کاسته شده که اين افت در سال گذشته حدود 4درصد و در سال جاري ميلادي بين 5 تا 6 درصد گزارش شده است. اين موضوع به معناي افت چشمگير و قابل توجهي در ميزان مصرف فولاد چين است که ديگر در داخل اين کشور مورد نياز نبوده و به رشد دو برابري حجم صادرات فولاد چين در سال 2014 ميلادي منجر شده است. درسال گذشته ميلادي، صادرات چين از مجموع کل ميزان توليد فولاد سالانه مکزيک و کانادا بيشتر بوده است. اين به اين معني است که چين در حال حاضر مشغول صادرات سالانه بيش از 100 ميليون تن فولادي است که قيمت هاي آنها بسيار کمتر از هزينه هاي تمام شده توليد براي توليدکنندگان چيني است، چه برسد به هزينه هاي مرتبط با توليد فولاد در انگلستان.

سناريوي دامپينگ هربار که مطرح مي شود در هر بازاري، مسبب ايجاد معضلات بسياري براي توليدکنندگان داخلي کشور هدف و حتي ساير کشورهايي که با آن روابط تجاري دارند، مي شود. اين مشکل وقتي دامنگير بازار مهمي همچون فولاد مي شود، اهميت بيشتري يافته و به تبع آن تاثيرش نيز پررنگ تر خواهد بود. تحليلگران بر اين باورند که تنها ايجاد يک کاهش شديد در ظرفيت بازار، اجازه بازگشت ثبات را به صنعت فولاد خواهد داد و تا زماني که از يکسو ظرفيت و هم تقاضاي فولاد چين کاهش يابد و از سوي ديگر تلاش براي تجديد حيات اقتصادي چين و رشد مجدد آن صورت گيرد، بهاي فولاد در بازارهاي جهاني همچنان به افت هاي پي در پي ادامه خواهد داد.