ساعت  24  -ارزش تولیدات پتروشیمی ایران در سال ۱۳۹۳ که در داخل عرضه ویا به صادرات اختصاص یافته است ۲۲ میلیارد دلار بوده است که سهم بزرگی از تولید ناخالص داخلی را نسبت به سایر فعالیت ها به خود اختصاص می دهد .ایرانیان امید زیادی به توسعه پتروشیمی دارند تا از آن به عنوان موتور توسعه اقتصادی استفاده شود . اما برخی واقعیت های تلخ ونامساعد در این صنعت دیده می شود. به طور مثال با وجود وفور در امدهای ارزی درسالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲، فقط ۲ میلیون تن به ظرفیت این صنعت اضافه شد.
 

ظرفیت اسمی پتروشیمی در سال ۱۳۸۴ معادل ۵۵ میلیون تن بود که در سال ۱۳۹۲ به ۵۷ میلیون تن رسید . به این ترتیب در ۸ سال منتهی به ۱۳۹۲ ظرفیت اسمی پتروشیمی فقط ۳ صدم درصد رشد را تجربه کرد . این در حالی است که در سند چشم انداز پتروشیمی در ۱۴۰۴ قرار است ایران کشور اول در ارزش ایجاد شده از پتروشیمی شود . درسال ۱۳۹۳ به دلایل گوناگون ۲۳ درصد ظرفیت اسمی موجود نیز بلا استفاده باقی ماند . توسعه صنعت پتروشیمی با چند مشکل مواجه است . مشکل اول وبزرگ وجود رانت هایی است که اگر حذف شوند معلوم نیست چه برسرتوسعه این صنعت می آید . یکی از دلایل روی آوردن سرمایه گذاران به این صنعت سقوط قیمت خوراک آن از ۷ سنت در سال ۱۳۸۹ به ۸/۲ سنت بود که موجب رانت بزرگی به حساب می آید . در حالی که دولت یازدهم می خواهد قیمت خوراک پتروشیمی را واقعی کنند معلوم نیست آیا اقبال قبلی دراین صنعت ادامه یابد . از طرف دیگر توسعه صنایع بالا دستین پتروشیمی و عدم توجه به صنایع میانی این صنعت راه را برای آینده سخت کرده است .
تنگنای بعدی فقدان تکنولوژی روز آمداست که منجر بهتولید محصولات ساده پتروشیمی در ایران شده است . به طوری که ۶۵ درصد از صادرات پتروشیمی را محصولات پایه شیمیایی وسوخت تشکیل می دهد که به معنای توزیع رانت به وارد کنندگان پتروشیمی از ایران است . توسعه نا متوازن از نظر جغرافیایی در ۶۷ طرح در دست اجرا نیز باید در کانون توجه قرار گیرد . مالکیت عمده نهادهای شبکه دولتی وخصوصی بر واحدهای بزرگ صنعت پتروشیمی نیز از مسایل مهم است که توسعه واقعی آن را در بلندمدت با مشکل مواجه خواهد کرد. راه رشد این صنعت از کدام پیچ و خم ها باید عبور کند؟