🔹بر اساس گزارش بانک جهانی فقر درآمدی ایران در اوایل انقلاب، ۴۰ درصد از خانوارهای ایران را شامل می‌شد.
در سال ۷۶ و با اتمام دولت سازندگی، فقر مطلق به ۱۹.۸ درصد کاهش یافت.

🔹پس از پایان دولت اصلاحات در سال ۸۴، فقر مطلق به ۱۰.۵ درصد رسید به‌طوری که جزو کشورهایی با فقر متوسط قرار گرفتیم و پس از آن آمار فقر مطلق یا انجام نشد یا اعلام نکردند.

🔹در سال ۹۲ که دولت یازدهم روی کار آمد، شاخص‌های فقر در سال ۹۱ و ۹۲ را مطالعه کردند. بر اساس هزینه خانوارها، در سال ۹۱ و ۹۲، معادل ۳۳.۴ درصد از خانوارهای شهری و ۴۰.۱ درصد از خانوار‌های روستایی زیر خط فقر بوده‌اند.

🔹فقر مطلق در دولت نهم و دهم کاملا افزایش پیدا کرد و روستاها دوباره به آمار قبل از انقلاب برگشتند. این افزایش ناشی از سوءمدیریت‌های اقتصادی و تحریم‌ها بود و از همه مهم‌تر ۳ تا ۴ سال اقتصاد کشور رشد منفی داشت.

🔹به نظر می‌رسد در حال حاضر آمار جدیدی درخصوص فقر مطلق و فقر نسبی وجود ندارد، اما مطابق آخرین بررسی‌ها ١١‌ درصد مردم ایران زیر خط فقر مطلق و ۳۰ درصد زیر خط فقر نسبی قرار دارند.

منبع:دنیای اقتصاد