رویای بزرگ تسلا و آینده بنزین
ساعت24-شرکت تسلا از رویای بزرگ الکتریکی شدن صنعت حمل و نقل و ایجاد روشهای حمل و نقلی پایدار کوتاه نمیآید. بعد از عرضه خودروهای تمام الکتریکی توسط این برند و سرمایهگذاری برای ساخت ایستگاههای شارژ خودروهای الکتریکی در امریکا، حال نوبت به ساخت کامیونهای الکتریکی رسیده است که اولین مدل آن با نام Semi اخیرا رونمایی شده است.
کامیونی که برای حمل بار به خصوص در جادههای بین شهری استفاده خواهد شد و با شارژ اولیه باتری خود میتواند بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ مایل مسافت را طی کند. این تفاوت در مسافت به دلیل تفاوت در سرعت کامیون و میزان باری است که حمل میکند.
حال سوال این است که آیا بازار به این کامیونها نیاز دارد و اگر کشورهای دیگر هم استفاده از این کامیونها را آغاز کنند در قیمت سوخت و میزان مصرف آن چه تاثیری خواهد داشت؟ از طرف دیگر قیمت تمام شده این کامیونهای الکتریکی چقدر است و آیا استفاده از آنها صرفه اقتصادی دارد؟ در پاسخ به این سوال که آیا بازار به این کامیونها نیاز دارد یا خیر باید جنبههای مختلفی را در نظر گرفت. اول اینکه این کامیونها نسل تازه وسایل حمل و نقلی در دنیا هستند که به دلیل عدم انتشار گازهای آلاینده میتوان از آنها به عنوان یک روش حمل و نقلی پایدار نام برد، مساله ای غیر قابل انکار است. از این نظر استفاده از کامیونهای مذکور مطلوب است و میتوان آنها را نسل آینده وسایل حمل و نقل دانست و سرمایهگذاری امروزی روی این وسایل را کلید آیندهای روشن در این صنعت دانست. اما موانعی از قبیل عدم وجود ایستگاههای شارژ باتری به اندازه کافی در مسیرهای بین شهری یک مانع بزرگ در استفاده انبوه از این وسایل حمل و نقل است. بدون شک رانندهای که برای حمل بار از یک منطقه به منطقه دیگر دریافتی مشخصی دارد، ساعتها وقت خود را صرف پیدا کردن ایستگاه شارژ و در نهایت شارژ باتری نمیکند. آمار نشان میدهد هم اکنون تنها ۲۱۷۲ ایستگاه شارژ سریع در امریکا وجود دارد و در هر ایستگاه بالغ بر دو مکان برای شارژ وجود دارد. به تعبیر بهتر درسراسر امریکا ۵۹۹۲ محل برای شارژ سریع خودروها و کامیونهای الکتریکی وجود دارد که سهم اعظم آن در شهرهای بزرگ است و در جادههای بین شهری تعداد معدودی مشاهده میشود.
به گزارش ساعت 24 ، این در حالیست که بالغ بر ۱۶۸ هزارپمپ بنزین در امریکا فعال است. همین امار نشان می دهد که تامین سوخت برای خودروها و کامیون ها بسیار ساده تر از تامین انرژی مورد نیاز برای خودروهای الکتریکی است. حال اگر در مقیاس جهانی مقایسه را انجام دهیم و وضعیت دیگر کشورها را هم لحاظ کنیم متوجه می شویم که تا رسیدن به هدف نهایی فاصله زیادی وجود دارد. از طرف دیگر این کامیونها ۲۰۰ تا ۳۰۰ مایل میتوانند با شارژ اولیه باتری خود طی کنند و این مسافتی است که یک کامیون حمل بار در هر روز طی میکند یعنی روزانه باید زمانی و مکانی برای شارژ در اختیار داشته باشد. بنابراین در شرایط فعلی از این کامیونها میتوان در سفرهای یک روزه استفاده کرد نه برای حمل بار در مسیرهای طولانی. اما مانع اصلی دیگر قیمت این وسایل حمل و نقل مدرن است. مطالعات نشان میدهد قیمت متوسط کامیونهای متوسط حمل بار در دنیا برابر با ۱۲۰ هزار دلار امریکا است اما باتریهای مورد استفاده در کامیونهای Semi به تنهایی ۱۰۰ هزار دلار قیمت دارن. حال اگر هزینههای دیگرتولید را هم در نظر بگیریم به رقمی معادل ۲۵۰ هزار دلار برای کامیونهای مذکور میرسیم که این قیمت بالا با توجه به محدودیتهایی که استفاده از کامیونهای الکتریکی در شرایط فعلی دارند عاملی برای کوچک شدن بازار آنها است.
در پایان باید به این سوال پاسخ داد که آیا این تکنولوژی میتواند روی میزان تقاضا و قیمت سوخت در دنیا تاثیر بگذارد یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال باید دوره های کوتاه مدت و میان مدت و بلند مدت را در نظر گرفت. در کوتاه مدت تاثیر این تکنولوژی با توجه به موانع و محدودیتهایش، روی بازار انرژی دنیا بسیار کم است ولی با پیشرفت این تکنولوژی و تکمیل زیرساختها هم تامین انرژی برق برای خودروها و کامیونهای الکتریکی سادهتر میشود و هم قیمت تمام شده آنها تنزل پیدا میکند. بنابراین در میانمدت و بلندمدت بدون شک زمینه را برای کاهش تقاضای سوخت و در نتیجه کاهش قیمت آن در بازار فراهم میکند