چرا ایران، ونزوئلا نمیشود؟
این کارشناس مسائل اقتصادی با مرور تجارب ناگوار ونزوئلا و زیمباوه در برونرفت از بحران ارزی بیان کرد: در ونزوئلا تورم به یک میلیون درصد در سال نزدیک شد که علت آن چاپ پول است. مخالفان هیچگونه سازشی با دولت نداشتند و دولت به ناچار با چاپ پول سعی کرد با حمایت از گروههای کمدرآمد، اعتراضهای ناشی از شرایط نابسامان اقتصادی را کنترل کند. در زیمباوه نیز حدود 10 سال پیش وضعیت به جایی رسید که تورم به نزدیک 80 میلیارد درصد نزیک شد و مردم برای امور روزانه از دلار آمریکا استفاده کردند و دولت به ناچار دلار را به عنوان پول ملی اعلام کرد. صالحیاصفهانی ادامه داد در ایران دولت و تصمیمگیران اصلی اجازه نخواهند داد چنین مسائلی رخ دهد و امید است با تغییرات اساسی در نحوه سیاستگذاری، کشور هزینههای کمتری برای خروج از بحران بپردازد.
** با بحران خداحافظی کنیم
صالحیاصفهانی، اختصاص بخشی از درآمدهای ارزی به نیازهای اساسی را راه حل کوتاه مدت مناسبی برای حفاظت از معیشت مردم در گروههای پایین دانست و ادامه داد لازم است سازوکارهای جداگانهای برای حفظ حداقل درآمد تدوین شود.
وی نکته مهم سیاستگذاری را توجه به انگیزههها دانست و افزود: در کوتاه مدت میتوان با اتخاذ سیاستهایی که فضای سرمایهگذاری و تولید را بازتر، اطمینانبخشتر و دلگرمکنندهتر میکنند، مسیر خروج از بحران را هموار کرد. همچنین تسریع و تعمیق اصلاح نظام بانکی، ثبات و شفافیت و پیشبینیپذیری در سیاستگذاری و عملکرد دولت، دسترسی بهتر و بههنگام به آمار اقتصادی و در نهایت، ایجاد درک عمیقتر نسبت به آثار مخرب تورم و اولویت دادن به کنترل آن، از دیگر راهکارهای کوتاه مدت پیشنهادی وی بودند.
این استاد اقتصاد در پایان سخنان خود این نکته را یادآور شد که مشکلات اقتصاد ایران محدود به چند زمینه نیست و نمیتوان از دولت انتظار داشت به راحتی بتواند آنها را مهار کند. با این حال، بهبود محیط کسب و کار با ایجاد اعتماد و انگیزه در میان تولیدکنندگان داخلی برای گسترش ظرفیت تولید، راهحل بلندمدتی است که لازمه آن نهادسازی و فرهنگسازی در طول زمان خواهد بود.