ساعت24-سازمان حمایت از مصرف‌کننده و تولیدکننده از آن سازمان‌های عجیب است که نمونه آن در کمتر اقتصادی دیده می‌شود . این سازمان درحالی‌که مطابق قانون تأسیس باید حامی کارخانه‌داران باشد درهمان لحظه حامی مصرف‌کنندگان نیز هست. تجربه نشان داده است این سازمان در همه دوران فعالیتش دنبال این بوده از مصرف‌کنندگان حمایت کند و این کار را باقیمت گذاری دستوری انجام می‌دهد.

حالا اما یک نمونه جذاب در بازار ایران رخ‌داده است به این معنی که دولت و سازمان حمایت علاقه‌مندند قیمت تن سیمان در بازار 150 هزار تومان باشد اما بازار باعرضه سیمان مواجه شده و تولیدکنندگان هر تن سیمان را 115 هزار تومان عرضه می‌کنند. چرا ؟ چون بازار رقابتی است. از سوی دیگر اما به دلیل انحصاری بودن عرضه فولاد قیمت فولاد بالا ایستاده و نسبت آن به سیمان حتی تا سه  برابر استاندارد این نسبت در دنیاست. این ماجرای جذاب را به نقل از پژوهش انجام‌شده در مرکز پژوهش‌های می‌خوانید:

"به موجب رقابت منفی شرکتهای سیمان کشور، عمده فروش این شرکتها در سال جاری با قیمت 100 تا 115 هزار تومان به ازای هر تن سیمان محقق شده است در حالی که سقف قیمتی سیمان که مورد تأیید سازمان حمایت از تولیدکنندگان و مصرفکنندگان است، حدود 150 هزار تومان در هر تن است. در واقع، میزان عرضه و تقاضای سیمان موجب تعادل بازار با قیمتهایی به مراتب پایین تر از سقف قیمتیِ مصوب شده است. لذا، تمایل و اصرار برخی مدیران این صنعت برای افزایش سقف قیمت سیمان که اتفاقاً مورد حمایت برخی مدیران ارشد وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز قرار گرفته است، جای تأمل جدی دارد. در شرایط کنونی، حتی در صورت برداشتن سقف قیمتی و آزادسازی کامل قیمت سیمان، قیمت فروش تولیدکنندگان سیمان بدون کاهش سطح تولید افزایش نخواهد یافت.نظام قیمت گذاری سیمان در کشور اساساً هیچ تناسبی با رویه های جهانی ندارد. نسبت قیمت فولاد به سیمان در منطقه خلیج فارس تقریباً برابر هفت است، اما این نسبت در ایران در آبان ماه 1397 به 30 رسیده است.  قیمت فولاد به سیمان در سال 1390 برابر با 20 بود؛ به عبارت دیگر،افزایش قیمت سیمان در سالهای اخیر کمتر از افزایش قیمت فولاد بوده است. در واقع، قیمت سیمان در کشور با احتساب رویه های جهانی، باید حدود 600 هزار تومان در هر تن در سال جاری باشد تا نسبت جهانی رعایت شود.  مخالفت سازمان حمایت از مصرف‌کننده و تولیدکننده با افزایش سقف قیمت سیمان به نوعی بی عدالتی نسبت به صنعت سیمان است. لازم  به یادآوری مجدد است قیمت کنونی سیمان حاصل تعادل عرضه و تقاضای این کالا در کشور است که به دلیل وجود ظرفیت مازاد در این صنعت، بر قیمتهایی به مراتب پایین تر از سقف قیمتی تعیین شده متعادل شده است. با مدیریت سطح تولید، امکان افزایش قیمتها تا 40 درصد تا سقف قیمتی کنونی وجود دارد. سؤال حائز اهمیت آنکه افزایش قیمت سیمان تا سقف کنونی چه تأثیری بر قیمت ساختمان خواهد داشت؟ نظر به مصرف حداکثر چهار پاکت سیمان در هر مترمربع ساختمان بتنی، سهم کنونی سیمان از قیمت تمامشده ساختمان در شهر تهران حداکثر دو درصد است؛ لذا، افزایش قیمت سیمان تا سقف تعیین شده کنونی درعمل تأثیر ملموسی بر قدرت خرید مصرف‌کننده نخواهد داشت. بر اساس نتایج آمارگیری مرکز آمار ایران، عمده مصالح ساختمانی در 6 ماهه نخست سال جاری 50 تا 150 درصد افزایش قیمت را تجربه کردند. سؤال اساسی آنکه چرا سیمان باید تنها کالای مصرفی در صنعت ساختمان باشد که دارای قیمت مصوب و ثابت است؟ به نظر میرسد تجدیدنظر در نظام قیمت گذاری سیمان در کشور امری ضروری است که باید مدنظر سازمان حمایت از مصرفکنندگان و تولیدکنندگان قرار گیرد