لباس فرم مدارس و قیمتهای پرابهام / رونق بازار کیف و کفش تولید داخل
بازار ماه مهر، همچنان در شور و هیجان است، هنوز برخی تولیدیها در حال تکمیل سفارش دقیقه نودی لباسهای فرم مدارس هستند، اما نحوه تعیین قیمت لباس فرم مدارس با توجه به کیفیت و جنس آن برای والدین مبهم است، بازار کیف و کفش هم تمام و کمال در اختیار تولید ملی است و کالای کارگر ایرانی مورد استقبال قرار گرفته است.
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، یکی از دغدغههای اینروزهای والدینی که دانشآموز دارند، تهیهٔ لباس فرم مدارس دانشآموزان است. لباس فرمهایی که بهطور معمول رنگ و مدل آن هر 3 سال یکبار در مدارس تغییر میکنند و امسال نیز با افزایش نرخ بیسابقهای مواجه شده است. یونیفرمهایی که سال گذشته با قیمت حدود 50 الی ۶۰ هزار تومان عرضه میشدند، امسال با قیمتهای 115 الی ۱۶۰ هزار تومان بهفروش میرسند. تولیدیها بالا رفتن قیمت پارچه را دلیل این گرانی میدانند، اما حقیقت این است زمانیکه کالاها برای مدارس سِریدوزی میشوند بهصورت طبیعی لازم است نرخ آنها کاهش پیدا کند که متأسفانه شاهد این موضوع نبودیم. طی روزهای اخیر در استان قزوین شاهد افزایش بیسابقهٔ قیمت لباس فرم مدارس بودیم و والدین از این موضوع شکایتهای فراوانی داشتند که البته این عموماً این شکایات راه به جایی نمیبرند و البته تماسهای خبرنگار فارس برای دریافت پاسخ در این باره نیز به نتیجه نرسید. به نظر میرسد هیچیک از مدیران مدارس، تولیدیها و آموزشوپرورش مسؤولیت این مسئله را به عهده نمیگیرند. نکتهٔ حائز اهمیت اینکه علاوه برگران شدن لباسها، عموماً کیفیت پارچههای استفاده شده نیز پایینتر از پارچهٔ سالهای گذشته است و همین موضوع رنجش والدین را بهدنبال داشته است.
جنس لباس مدارس و میزان پارچهٔ موردنیاز برای آن
اهمیت وجود لباس فرم برای مدارس در عصر حاضر بر کسی پوشیده نیست، زیرا لباس فرم علاوه بر نظم دادن به مدرسه و یکدست کردن پوشش دانشآموزان، مزیتهای دیگری را نیز بهدنبال دارد که یکی از آنها قابلیت شناخت دانشآموزان مدارس گوناگون از یکدیگر است. اما پرسش اساسی اینجاست که مگر برای دوخت لباس یک دانشآموز مقطع ابتدایی چه میزان پارچه نیاز است که لازم است والدین هزینهٔ ۱۵۰ هزار تومنی برای آن پرداخت کنند و مگر جنس این پارچهها چیست که تا این اندازه قیمت بالایی دارند؟ لباس فرم مدارس معمولاً از پارچههایی نظیر ترگال، فاستونی، پرشیا و مقنعههایی با جنس تترون است که از قضا یکی از دلایل انتخاب این پارچهها، قیمت مناسب آنها است. قیمت پارچهٔ لباس مدارس در بازار از متری 30 هزار تومان تجاوز نمیکند و قیمت پارچهٔ تترون نیز حدوداً 20 هزار تومان است. البته این قیمتهای بازار برای خریدهای جزئی است و بدون شک خریدهای کلی قیمتهای پایینتری دارند. پارچههای استفاده شده برای این البسه نیز در کارخانجات نساجی داخلی و بهدست کارگران ایرانی تولید میشوند. میزان پارچهٔ موردنیاز برای دوخت مانتو و شلوار دانشآموزان ابتدایی حدوداً ۲ متر و برای دبیرستانیها حدوداً ۳ الی ۳ونیم متر است. این میزان برای پیراهن، شلوار و جلیقهٔ مدارس پسرانه نیز تقریباً همین مقدار است. مقنعههای مدارس ابتدایی نیز حدوداً 80 سانت و دبیرستان حدود 1 متر پارچه نیاز دارند.
مدارس با تولیدیها توافق میکنند
با توجه به شایعات گوناگون در مورد قرارداد مدارس با تولیدیها، لازم است آموزشوپرورش نظارت بیشتری بر این مسئله داشته باشد. علیاکبر کبیری، معاون امور بازرگانی و توسعهٔ تجارت سازمان صنعت، معدن و تجارت استان قزوین در گفتوگو با خبرگزاری فارس در قزوین میگوید: تهیهٔ لباس مدارس به این صورت است که مدیران مدارس با واحدهای تولیدی توافقاتی را انجام میدهند که بر اساس آن، واحد تولیدی موظف است درصدی از مبلغ دریافتی از والدین را به مدرسه جهت انجام هزینههای جاری بپردازد.
وی ادامه میدهد: اگر والدین شکایتی در رابطه با بالا بودن قیمت لباس فرم مدارس دارند، میتوانند موضوع را شخصاً به واحد بازرگانی سازمان صمت گزارش دهند تا پیگیریهای لازم در این خصوص بهعمل آید و والدین در این وضعیت اقتصادی جامعه متضرر نگردند. حتی در این رابطه خبرگزاری فارس نیز میتواند بانی خیر شود و شکایات مردمی را طی لیستی جمعآوری نموده و به ما ابلاغ کند تا درصدد پیگیری موضوع و برخورد با سودجویان باشیم. در رابطه با این موضوع لازم است ابتدا قیمت پارچههای خریداری شده توسط تولیدیها بررسی شود، سپس هزینههای دوخت لباس آنالیز شده و در نهایت قیمت مصرفکننده تعیین گردد. پس از این آنالیز اگر هرگونه تخلفی از سوی واحدهای تولیدی صورت گرفته باشد، سازمان صمت با جدیت با آن برخورد خواهد نمود.
بازار داغ کیف و کفش مدارس سرشار از کالای مرغوب ایرانی
کیفها و کولههای متفاوتی با انواع قیمتها در بازار قزوین موجود است. قیمت کیف بهصورت معمول در بازار قزوین با توجه به کیفیت آن بین 70 الی 170 هزار تومان است. البته کیفهای 400-500 هزار تومانی نیز در مغازههای خاص و لوکس موجود هستند که از بیان آنها صرفنظر میکنیم، زیرا اینگونه کالاها برای قشر خاصی از جامعه هستند و شامل همهٔ افراد نمیشوند. مسئلهٔ جالب توجهی که تقریباً از سال گذشته در بازار قزوین مشاهده میشود، چاپ تصاویر ایرانی-اسلامی بر روی کولههای دخترانه است. این تصاویر شامل کودکان چادری و تصویر مسجد و امثالهم است که میتوانند تأثیر فرهنگی بسیار مثبتی را بر مشتری یا خریدار القا کنند.
رونق فروش تولید ملی در بازار کفشِ ماه مهر
بازار کفش نیز در قزوین به همین صورت است. کفشهایی با قیمتهای گوناگون در بازار قزوین وجود دارند. مسئلهٔ حائز اهمیت اینکه بهدلیل بالا رفتن قیمت دلار و وجود انواع تحریمها، این روزها مردم بیشتر به کالاهای ایرانی روی آوردهاند. ضربالمثل زیبای ایرانی در مورد این ماجرا بهخوبی صدق میکند: «عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد». زیرا تلاش دشمن این بود که با بالا بردن نرخ دلار و قرار دادن انواع تحریمها، به خیال خام خود ایران اسلامی را فلج کند و به زانو در آورد، غافل از اینکه این موارد مردم را به خرید کالای ایرانی ترغیب کرد و باعث شد چرخ صنعت این مرز و بوم در مورد برخی کالاها بیش از گذشته به گردش در آید. کفش یکی از کالاهایی است که بهترین انواع آن بهدست کارگران ایرانی و با مناسبترین قیمتها تولید و در بازار عرضه میشود. انواع کفشها و کتانیهایی که قابل استفاده برای مدارس باشند در بازار قزوین با قیمتهای 50 الی 90 هزار تومان بهفروش میرسند. البته با خرید از دستفروشها بیشک میتوان کفشهایی با قیمتهای مناسبتر نیز تهیه کرد.
یکسوم حقوق برای راهی کردن یک دانش آموز به مدرسه
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، با یک حساب سرانگشتی متوجه میشویم خانوادهای که تنها یک دانشآموز دارد با احتساب هزینهٔ کتاب، کیف، کفش، لباس فرم و لوازمالتحریر در این ماه حداقل باید 500 هزار تومان هزینه کند، این هزینه معادل یکسوم حداقل حقوق یک کارگر یا کارمند طبق قانون کار است. البته این هزینه منهای شهریهٔ مدرسه است، زیرا طی سالهای اخیر اکثر مدارس بهصورت هیئت امنایی یعنی با کمک هزینههای اولیاء اداره میشوند و این کمک هزینهها معمولاً حدود 300 هزار تومان هستند. حال حساب کنید اگر خانوادهای برای مثال ۲ یا ۳ دانشآموز داشته باشند باید چه میزان هزینه را در ماه جاری متقبل شوند؟ بدون شک، تأمین هزینه یک دانشآموز برای ورود به مدرسه برای یک خانواده با دو تا سه دانشآموز به شدت سخت است. پیشنهاد ما این است با کمی صرفهجویی و با خرید کالاهای تولید داخل، هم به چرخش چرخهٔ صنعت کشور کمک کنیم و هم با کمک و دستگیری از افرادی که نیازمند هستند، دستی از کارگرانی بگیریم که ماههاست حقوقی دریافت نکردهاند و شرمندهٔ کودکان و خانوادهشان هستند. بیایید در این روزها مهربانی را بیش از گذشته بین یکدیگر تقسیم کنیم.
گزارش از معصومه امینی