ساعت 24-علیرضا صالح رییس سازمان خصوصی سازی ایران با برنامه شو پنجره بگشا رادیو گفت‌وگو کرده و گفته است :در دولت اموال راکد زیادی داریم که نیازی به آنها نیست. بر این اساس اگر بتوانیم دارایی های دولت را از طریق واگذاری این اموال به بخش خصوصی، مولد کرده و از راکد و غیراقتصادی بودن آنها را خارج کنیم.

" هم دولت را از دست اموال و دارایی غیرمولد و ناکارآمد خود رهایی داده ایم و هم این که با واگذاری این اموال به بخش خصوصی، به رونق تولید و رونق اقتصادی کمک می کنیم.اموال و دارایی های راکد دولت که بالغ بر 100 هزار میلیارد تومان است، شناسایی شده و باید سازوکاری برای واگذاری این اموال داشته باشیم. بر این اساس با سازمان بورس اوراق بهادار در حال هماهنگی هستیم تا با ایجاد یک تابلوی مجزا در بورس، این اموال را در شرایطی رقابتی واگذار کنیم."

با یاد آوری این نکته بسیار با اهمیت که مالک این میزان دارایی تاریخی انباشت شده در ایران مردم ایران هستند و این دولت دراین مقطع فقط نماینده این شهروندان هستند ابهامهای پرشماری در حرفهای رئیس کل سازمان خصوصی سازی درباره فروش 100 هزار میلیارد تومانی اموال راکد دولت وجود دارد که برخی از آنها را به شرح زیر می آوریم:

یکم - قیمت گذاری اموال راکد بر اساس کدام واقعیت ها و از سوی کدام نهاد و سازمانی انجام شده است و فرآیند قیمت گذاری چگونه بوده است تا خریداران احتمالی درباره راستی آزمایی قیمت ها اقدام کنند. آیا خریداران احتمالی می توانند درباره قیمت ها درجایی چانه زنی کنند یا اینکه حرف اول و آخر را دولت خواهد زد؟

دوم - شرایط فروش از نظر اینکه آیا نهادهای شبه دولتی یا نهادهای بزرگ غیر دولتی مثل شرکتهای وابسته به نهادهای خاص می توانند خریدار باشند یا اینکه باید در بازار سهام و به صورت خرده فروشی عرضه شود و دولت برای دولت تفاوتی ندارد که خریدار کیست و به کجا متصل است ؟  اگر شرکتهای خصولتی ثروتمند خریدار این سهام شوند دردسر ندارد . آیا تجربه انحصاری شدن شرکتهای بزرگ فروخته قبلی و دردسرهای دریافت ارزش دارایی های آنها را درکانون توجه قرار گرفته است؟

 سوم- آیا دولت و مدیریت سازمان خصوصی سازی برآوردی دارد که بخش خصوصی ایران واقعا 100 هزار میلیارد تومان نقدینگی مازاد برنیاز دارد که بخواهد این میزان سهام دارایی های راکد دولت را خریداری کند؟ به نظر می رسد در این باره دو مغلطه وجود دارد.یک مغلطه و بزرگ نمایی از سوی دولت و سازمان خصوصی که به شهروندان آدرس بدهد که بخش خصوصی ایران آنقدر پول دارد که فقط 100 هزار میلیارد تومان مازاد برای خرید دارایی های راکد دولت می تواند پرداخت کند. اگر این داستان درست باشد آن گاه این مغلطه هست که بخش خصوصی ایران خود را بسیار  کوچک تر از آنچه هست نشان می دهد؟

چهارم- آیا هم اکنون در باره نوع دارایی های راکد دولت تفکیکی صورت پذیرفته است که چه سهمی از آن را کارخانه ها ، چه سهمی از آن را باغها و مزرعه ها ، چه سهمی از آن را زمین و ساختمان و سوله و داریی فیزیکی غیر تولیدی ؛ چه میزان آن را طرحهای ناتمام و...تشکیل می دهد و آیا این دارایی ها اکنون در جایی بارگذاری شده اند که خریداران احتمالی برای دیدن مشخصات چیزی که می خواهند خریدار ی کنند به آن مراجعه کنند؟

پنجم - رییس سازمان خصوصی سازی باید بتواند به شکل اقتصادی و دقیق بگوید این میزان دارایی راکد چرا از سوی دولت نمی تواند به چرخه تولید کمک کند و چگونه است که دولت تصور می کند پس از فروش ناگهان از حالت رکود در می آیند تا به جهش تولید کمک کنند؟